Performing Mawlum Raung To Glon in Khon Kaen Style of Prathom Bunterngsin Group.

Main Article Content

jakrawut Jongthep

Abstract

The study was a qualitative research. The objectives of this research were:  1) to study the history of Performing “Mawlum Raung To Glon in Khon Kaen Style” of Prathom Bunterngsin Band during 1957 to 2017; and 2) to study patterns, performance formats, steps, and special techniques used in the current performance (January-May 2017) titled “Ka Kam Hong” by using the qualitative research methodology including study of documents, observation, interview, and study from video.


            From the study, it was found that 1) Prathom Bunterngsin Group had a long history over 60 years divided into 3 phases as follows:  initial phase, succession phase, and golden phase by technology; 2) patterns of Mawlum Raung To Glon performance was divided into 3 sessions as follows: folk song concert session applying contemporary performing art and folk performing art into this session; funny session which was the interrupting performance to build the atmosphere filled with joy and happiness; and Mawlum Raung To Glon or poetry session, which it took the whole night for presenting just only the Mawlum Raung To Glon performance of “Ka Kam Hong”; 3) the special technique used in the performance was divided into 2 aspects as follows: stage aspect by applying LED screen, light, color, sound effect to build excitement; and Props aspect which sling and other equipment were used such as Tok-Tok car, and motorcycle to create realism and excitement to the performance.


 The result of the study can be conclude that “Prathom Bunterngsin Group” led by Mr. Santi Simsaeng was successful with 2 key factors: 1) Mr. Santi Simsaeng had the  spirit of being a folk singer by blood and deeply understood the nature of a folk singer, and ) Mr. Santi Simsaeng had  a good vision and opened to adopt a new technology for developing the pattern of performance to correspond with the interests of audiences. Therefore, the performance of Prathom Bunterngsin Group won the hearts of audiences up to the present time. 

Article Details

Section
Performing arts

References

กรมศิลปากร. (2520). การละเล่นพื้นบ้านอีสาน(หมอลำ-หมอแคน). กรุงเทพฯ :
กองวรรณคดีและประวัติศาสตร์.
กาญจนา แก้วเทพ. (2545). เมื่อสื่อส่องและสร้างวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ศาลาแดง.
_________. (2548). สื่อพื้นบ้านเพื่อการพัฒนาภาพรวมจากงานวิจัย. กรุงเทพฯ :
ศูนย์หนังสือ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กีรกิติ สิมเสน (ผู้ให้สัมภาษณ์). จักราวุฒิ จงเทพ (ผู้สัมภาษณ์). 23 ตุลาคม 2559
คำพล กองแก้ว. ลำและหมอลำ. อีสานศึกษา. ปีที่ 1 ฉบับที่ 3 (เมษายน 2560) : 88 – 98.
จารุบุตร เรืองสุวรรณ. (2528). มรดกอีสาน. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : บพิธการพิมพ์.
จารุวรรณ ธรรมวัตร. (2528). บทบาทของหมอลำต่อสังคมอีสานในช่วงกึ่งศตวรรษ.
มหาสารคาม :
สถาบันวิจัยศิลปะและวัฒนธรรมอีสาน มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
_________. (2523). การเล่นพื้นบ้านเมืองของเด็กอีสาน. กรุงเทพฯ : อรุณาการพิมพ์.
เจริญชัย ชนไพโรจน์. (2526). หมอลำ-หมอแคน. มหาสารคาม : ภาควิชาดุริยางคศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
_________. (2526). ดนตรีพื้นบ้าน. มหาสารคาม : คณะมนุษยศาสตร์
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
ชัยมงคล ไตรวิภาค (ผู้ให้สัมภาษณ์). จักราวุฒิ จงเทพ (ผู้สัมภาษณ์). 25 เมษายน 2560
ณิชนันทน์ อินทรสอน (ผู้ให้สัมภาษณ์). จักราวุฒิ จงเทพ (ผู้สัมภาษณ์). 25 ตุลาคม 2559.
เธียรชัย อิศรเดช. (2549). สื่อพื้นบ้านขานรับงานสุขภาพ. นนทบุรี :
โครงการสื่อพื้นบ้านสื่อสารสุข.
นำใจ อุทรักษ์. (2553). การศึกษาและแนวทางการพัฒนาหมอลำเรื่องต่อกลอน
ในภาค อีสาน. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาวัฒนธรรมศาสตร์.
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
บุญกว้าง วาทโยธา. (2524). เทคนิคการบรรเลงพิณของศิลปินพื้นบ้านอีสาน.
วารสารความหลากหลายทางวัฒนธรรม, ปีที่ 11(23), 58 – 69.
บุญจันทร์ จอมศรีประเสริฐ. (2554). การดำเนินการศึกษาตามอัธยาศัยในศูนย์การเรียนรู้
ภูมิปัญญาไทยของแม่ครูราตรี ศรีวิไล อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น.
ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา.
มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
บุญจันทร์ เพชรเมืองเลย. (2555). อัตลักษณ์ของหมอลำกลอนทำนองขอนแก่น.
ศูนย์ศิลปวัฒนธรรม มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 12, 2560, จาก www.http://culture.neu.ac.th.
ประชาชาติธุรกิจออนไลน์. (2555). 10 อันดับคณะหมอลำยอดเยียมแห่งปี 2012. สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 30, 2560, www.Prachachat.net
ประเทือง คล้ายสุบรรณ์. (2528). ร้อยกรองชาวบ้าน. กรุงเทพฯ : สุดธิสารการพิมพ์.
ปรารถนา จันทรพันธุ์. (2548). สื่อพื้นบ้านสื่อสารสุข. กรุงเทพฯ : โครงการสื่อพื้นบ้านเพื่อ
การสร้างเสริมสุขภาพชุมชน.
พรเทพ วีระพล. (2535). การแสดงหางเครื่องหมอลำหมู่. ศศ.ม ไทยคดีศึกษา,
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
พิชากร บำรุงวงค์. (2559). การสร้างสรรค์แสงเพื่อการสื่อสารในบริบทของงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ ในประเทศไทย. วารสารบริหารธุรกิจเศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 11(1), 173-189.
ไพบูลย์ แพงเงิน. (2534). กลอนลำภูมิปัญญาของอีสาน. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ :
โอเดียนสโตร์.
มุณี พันเทวี. (2537). หมอลำหมู่. ในหนังสือที่ระลึกงานส่งเสริมศิลปวัฒนธรรมไทยครั้งที่ 17.
มหาสารคาม : อภิชาตการพิมพ์.
เยาวภา ดำเนตร (2536) วิถีชีวิตของชาวอีสานจากกลอนลำทางยาวของลำกลอน. ศศ.ม ไทยคดีศึกษา.
ราตรี ศรีวิไล. (2545). เล่าเรื่องหมอลำ1. ความหมายหน้าที่คุณค่าจรรยาบรรณและ
การเปลี่ยนแปลง. วารสารเพลงดนตรี. 8,3 : 20 – 24.
_________.(2544). สุทรียภาพในกลอนลำของหมอลำ. องค์ประกอบปัจจัยเกื้อหนุนใน
การสร้างสรรค์. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. มหาสารคาม. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
เรืองชัย นากลาง (ผู้ให้สัมภาษณ์). จักราวุฒิ จงเทพ (ผู้สัมภาษณ์). 11 กรกฎาคม 2560
วนิดา สิมเสน (ผู้ให้สัมภาษณ์). จักราวุฒิ จงเทพ (ผู้สัมภาษณ์). 23 ตุลาคม 2559.
วีระ สุดสังข์. (2526). หมอลำศิลปกรรมอีสาน, ในครูไทย. 28. 66 – 69. เมษายน 2560.
วุฒิศักดิ์ กะตะศิลา. (2541). บทบาทของหมอลำราตรี ศรีวิไล.
วิทยานิพนธ์ ศศ.ม ไทยคดีศึกษา.
มหาวิทยาลัย มหาสารคาม.
ศราวุธ ศรีเวียง (ผู้ให้สัมภาษณ์). จักราวุฒิ จงเทพ (ผู้สัมภาษณ์). 25 มกราคม 2560
ศรีปาน รัตติกาลชลากร. (2538). บทบาทของสื่อพื้นบ้านในวัฒนธรรมมอญใน
อำเภอพระประแดง. นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต. ภาควิชาประชาสัมพันธ์ บัณฑิต
วิทยาลัยจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศิราภรณ์ ปทุมวัน. (2542). บทบาทหมอลำฉวีวรรณดำเนิน ศิลปินแห่งชาติ
สาขาการแสดงพื้นบ้าน. วิทยานิพนธ์ ศศ.ม. มหาสารคาม.
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สมควร กวียะ. (2529). สภาพสื่อเพื่อการประชาสัมพันธ์ในประเทศไทย
ประเภทสื่อบุคคลสื่อประเพณี. วารสารนิเทศศาสตร์, ปีที่ 26(4), 17 – 42.
สมคิด ทินภู (ผู้ให้สัมภาษณ์). จักราวุฒิ จงเทพ (ผู้สัมภาษณ์). 12 มกราคม 2560
สว่าง เลิศฤทธิ์. (2527, พฤศจิกายน 27). หมอลำวัฒนธรรมพื้นบ้านที่กำลังกลายรูป.
มติชน, หน้า11.
สุกิจ พลประถม. (2536). การเป่าแคนพื้นบ้านอีสาน. ปริญญานิพนธ์ ศศ.ม. ไทยคดีศึกษา,
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
สุจิตต์ วงษ์เทศ. (2543). เบิ่งสังคมและวัฒนธรรมอีสาน. กรุงเพทฯ : มติชน.
สุวิทย์ รัตนปัญญา. (2553). หมอลำกลอน. ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชายุทธศาสตร์
การพัฒนาภูมิภาคจังหวัดเลย. มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย.
สันติ แสนสิน (ผู้ให้สัมภาษณ์). จักราวุฒิ จงเทพ (ผู้สัมภาษณ์). 23 ตุลาคม 2559.
สุรพล เนสุสินธุ์. (2550). พัฒนาการการแสดงหมอลําเรื่องต่อกลอน ทํานองขอนแก่น
คณะระเบียบวาทะศิลป์ จังหวัดขอนแก่น. ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
สาขาวิชาไทยคดีศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ฉวีวรรณ พันธุ(ผู้ให้สัมภาษณ์). จักราวุฒิ จงเทพ (ผู้สัมภาษณ์). 23 ธันวาคม 2560
ศิลปินแห่งชาติ ปี พ.ศ. 2536 สาขาศิลปะการแสดง (หมอลำ)
อุดม บัวศรี. (2540). พิมพ์กวีศรีอีสาน. ขอนแก่น : สำนักส่งเสริมวัฒนธรรม
มหาวิทยาลัยขอนแก่น