การวัดประสิทธิภาพการปฏิบัติการเข้า-ออกเขตการบินของอากาศยาน ในท่าอากาศยานขนาดกลาง ด้วยเทคนิคการวิเคราะห์การล้อมกรอบข้อมูล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและปริมาณมีโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาประสิทธิภาพเชิงเปรียบเทียบของการปฏิบัติการเข้า-ออกเขตการบินของอากาศยานในท่าอากาศยานขนาดกลางของประเทศไทย และนำเสนอแนวทางในการพัฒนาประสิทธิภาพการดำเนินงาน กลุ่มตัวอย่างในการศึกษา คือ เขตการบินของอากาศยานในท่าอากาศยานขนาดกลางของประเทศไทย จำนวน 17 แห่ง ในงานวิจัยนี้ได้ใช้แบบจำลองการวิเคราะห์การล้อมกรอบข้อมูล (DEA) เป็นเครื่องมือหลักในการคำนวณค่าคะแนนประสิทธิภาพ ใช้วิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลทุติยภูมิจากแหล่งต่างๆ ที่เกี่ยวข้องใน พ.ศ. 2558 ซึ่งปัจจัยนำเข้าในแบบจำลองนี้มี 6 ปัจจัย ประกอบด้วย พื้นที่ของท่าอากาศยาน พื้นที่ของลานจอดอากาศยาน ความยาวของทางวิ่ง จำนวนหลุมจอดอากาศยานที่เป็นสะพานเทียบอาคารผู้โดยสาร จำนวนหลุมจอดอากาศยานระยะไกล จำนวนหลุมจอดเฮลิคอปเตอร์ และจำนวนการเคลื่อนไหวของอากาศยาน และปัจจัยด้านผลผลิต 1 ปัจจัย คือ จำนวนการเคลื่อนไหวของอากาศยาน ผลการศึกษาพบว่ามีท่าอากาศยานที่ยังขาดประสิทธิภาพในการดำเนินงาน จำนวน 9 แห่ง เนื่องจากไม่สามารถใช้ปัจจัยนำเข้าได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งมีข้อเสนอแนะว่าการดำเนินงานของท่าอากาศยานเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดนั้น ท่าอากาศยานมีความจำเป็นต้องบริหารจัดการเรื่องการเพิ่มปัจจัยด้านผลผลิตให้สอดคล้องกับปัจจัยนำเข้าที่มีโดยใช้กลยุทธ์การตลาดต่าง ๆ