Proposed Guidelines for Promoting Community Learning to Develop Creative Tourism

Authors

  • กนกพร ศิริโรจน์ Chulalongkorn University
  • อุบลวรรณ หงส์วิทยากร Chulalongkorn University
  • ละเอียด ศิลาน้อย Mahasarakham University

Keywords:

LOCAL CREATIVE TOURISM, COMMUNITY LEARNING

Abstract

The purposes of this research were to study the characteristics, to analyze the learning situation, and to present the community learning guidelines for developing creative tourism. Research design was mix methodology. Samples were 570 people from 57 creative tourism communities/sites of Thailand. Research tools were questionnaires and case study. Four communities were selected as case studies using Snowball interview, observation and expert interview.

Research findings were as follows: 1) characteristics as the creative tourism communities consisted of 3 components which were sustainability, learning and participation in arts, culture, ways of life, wisdom, and characteristics/identity, and relationships between tourists and hosts; 2) the learning situation of communities where perform creative tourism was found that 2.1) knowledge related to build the confidence and realize the value of community ownership are rated as the most important (M = 4.37), 2.2) learning method which communities regard as the most important is the experience gained from learning by doing (M = 4.16) and 2.3) the most significant resources were local wisdom instructors (M = 4.37); 3) Guideline of the community learning support for developing the creative tourism could be setting up the systematic tourist committee/working team by the local communities, co-planning, income providing, team-working, duty responsibilities, all working in systems, often regular meeting.

Author Biographies

กนกพร ศิริโรจน์, Chulalongkorn University

Graduate student in Educational Administration Division, Department of Educational Policy, Management, and Leadership, Faculty of Education, Chulalongkorn University

อุบลวรรณ หงส์วิทยากร, Chulalongkorn University

Lecturer in Educational Administration Division, Department of Educational Policy, Management, and Leadership, Faculty of Education, Chulalongkorn University 

ละเอียด ศิลาน้อย, Mahasarakham University

Dean of Faculty of Tourism and Hotel Management, Mahasarakham University

References

รายการอ้างอิง
ภาษาไทย

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2556). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ สัมผัสภูมิปัญญาท้องถิ่น. สืบค้นจาก
https://www.thaicreativetourism.com/detail_tour.php?id=1

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2546). แผนปฏิบัติการกิจกรรมการท่องเที่ยว: รายงานฉบับสมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2558ก). การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยแถลงทิศทางการท่องเที่ยว 2558. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2558ข). แผนปฏิบัติการ ททท.ประจำปีงบประมาณ 2558. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2559). นโยบายและแผนการตลาด 2559. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2560). การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยแถลงทิศทางการท่องเที่ยว 2561. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

กองกลยุทธ์การตลาด การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2560). สรุปสาระสำคัญแผนการส่งเสริมตลาดประจำปี 2560. กรุงเทพมหานคร: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

คณิต เขียววิชัย. (2555). แหล่งนันทนาการเป็นแหล่งเรียนรู้ที่ช่วยดึงดูดความสนใจของนักท่องเที่ยว. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 13(24), 67-74.

ฐิติศักดิ์ เวชกามา. (2557). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์: การเตรียมความพร้อมการท่องเที่ยวไทย. วารสารการรบริการและการท่องเที่ยวไทย, 9(1), 64-77.

นฤมล ลภะวงศ์ และ อนุรักษ์ ปัญญานุวัฒน์. (2557). กระบวนการจัดการเพื่อรักษาอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมของกลุ่มชาติพันุ์ปกาเกอะญอ บ้านหนองมณฑา อำเภอแม่วาง จังหวัด. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทย นานาชาติ, 10(2), 44-54.

ปิยะ ศักดิ์เจริญ. (2558). องค์ประกอบสำคัญที่ช่วยส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 43(2), 141-156.

ระพีพรรณ ทองห่อ, รสิกา อังกูร, นวลละออ แสงสุข, อินทิรา นาคนัตร์, และ นภัสวรรณ เพชรคอน (2549). แนวทางการพัฒนาการท่องเที่ยวภายใต้ศักยภาพและข้อจำกัดของกลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนบน. ใน เทิดชาย ช่วยบำรุง. (บ.ก.), รวมบทความวารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ ปี พ.ศ.2549, (น. 34-52). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัยและสถาบันวิจัยเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวไทย.

วลัยพร ริ้วตระกูลไพบูลย์. (2551). แนวโน้มพฤติกรรมนักท่องเที่ยวในอนาคต. วารสารวิชาการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, (1), 1-12.

วัฒนา สุนทรธัย และ สุวัฒน์ วัฒนวงศ์. เฟซบุ๊กกับการติวคณิตศาสตร์กลุ่มใหญ่. วารสารนักบริหาร, 32(3), 77-84.

วีระเทพ ปทุมเจริญวัฒนา. (2558) คิดนอกกรอบ: การอบรมเพื่อการเปลี่ยนแปลง. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 43(2), 167-176.

ศรีศักร วัลลิโภดม. (2557). ปัญหาการเรียนประวัติศาสตร์ในสังคมไทย จาก “ข้างบน” หรือ “ข้างล่าง” วารสารเมืองโบราณ, 40(4), 7-11.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2555, 11 ธันวาคม). อุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมสร้างสรรค์หลัก. สืบค้นจาก https://ce.nesdb.go.th/?mod=welcome

สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ. (2555). ยุทธศาสตร์การวิจัยการท่องเที่ยวแห่งชาติ (พ.ศ. 2555-2559). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.

สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2553). รายงานการวิจัยเรื่อง ระบบนวัตกรรมรายสาขาเพื่อพัฒนาระบบ เศรษฐกิจฐานความรู้และเชิงสร้างสรรค์ กรณีศึกษาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงศึกษาธิการ.

สุดแดน วิสุทธิลักษณ์, พิเชฐ สายพันธ์, อรอุมา เตพละกุล, และ ธีระ สินเดชารักษ์. (2556.). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ (Creative tourism Thailand). กรุงเทพมหานคร: องค์การบริหารพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์การมหาชน).

หทัยรัตน์ ทับพร. (2556). ภูมิปัญญาไทยในวิถีไทย: มิติแห่งการพัฒนาด้วยองค์ความรู้ไทย. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 41(1), 243-252.

องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์กรมหาชน). (2554). รายงานฉบับสมบูรณ์ต้นแบบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. คณะสังคมวิทยาและมานุษยวิทยา มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน (องค์กรมหาชน). สนับสนุนทุนงบประมาณ ประจำปี 2554. ม.ป.ท.

อดุลย์ วังศรีคูณ. (2543). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับกระบวนการเรียนรู้ของชุมชนทำให้ชุมชนเข้มแข็ง การวิจัยเชิงชาติพันธุ์วรรณาอภิมาน (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.

อธิปัตย์ คลี่สุนทร. (ม.ป.ป.). ยุทธศาสตร์การบริหารในยุคโลกาภิวัตน์ มหาวิทยาลัยนอร์ท-เชียงใหม่. สืบค้นจาก https://cyberu.northcm.ac.th/mdata/51/PDF_File/Document%205.pdf

ภาษาอังกฤษ

Richards, G. & Raymond, C. (2000). Creative tourism. ATLAS News, 23(8), 16-20.

United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization [UNESCO]. (2006). Toward sustainable strategies for creative tourism. Discussion Report of the Planning Meeting
for 2008 International Conference on Creative Tourism Santa Fe, New Mexico. U.S.A. October 25-27, 2006.

United Nation World Tourism Organization [UNWTO]. (1998). Guide for local authorities on developing sustainable tourism. Retrieved from https://ebookbrowsee.net/gdoc.
php?id=202753205&url=ccd89b8c7ff5e2f0f41916bd9da91995

United Nation World Tourism Organization. (2010). Tourism 2020 Vision. Retrieved from https://pub.unwto.org/WebRoot/Store/Shops/Infoshop/Products/1189/1189-1.pdf

Wurzburger, R., Aageson, T., Pattakos, A., & Pratt, S. (2009). Creative tourism a global conversation. Santa Fe, NM: Sunstone Press.

Downloads

Published

2019-09-30

How to Cite

ศิริโรจน์ ก., หงส์วิทยากร อ., & ศิลาน้อย ล. (2019). Proposed Guidelines for Promoting Community Learning to Develop Creative Tourism. Journal of Education Studies, 47(3), 1–24. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/EDUCU/article/view/218802