The Community Nurse Practitioner Role to Promote the Care of Tuberculosis Patients at Home, with an Emphasis on Family - Centered Care
Keywords:
Family-centered nursing, caring for tuberculosis patients, community nurse practitioner role.Abstract
Tuberculosis of the lung should not be incurable. It can be cured If the patient receives proper treatment and practices self-care. In the Thai population there are also cases with unsuccessful treatment. Most of the time the reason behind this is the lack of proper treatment due to the side effects of the medication given to patients with pulmonary tuberculosis. These side effects may range from mild to severe or even life threatening. As a result, the patients are getting discouraged and tired of the treatment, eventually discontinue. In this situation family focused nursing care is essential. Families should take part of the treatment. Closely related family members who love and understand each other could give the right support to the patient, and act if the condition of the sick family member gets worse. Nurses practicing community service are close to both the families and the health care providers, therefore they play a crucial role when the patient returns home from an institution and continues home based treatment. Another important role of the community nurse is to supporting families in making decisions about how to care for the patient in the family. Their tasks include providing information, comprehensive treatment, prevention, and rehabilitation options to individuals, families, and communities. This article is aimed to present nursing care concepts of community care of pulmonary tuberculosis patients focusing on the nurse as a role model in promoting successful treatment even if at times there is a resistance from the patients and their families, in order to achieve better quality of life.
References
2. จุฬาวรรณ จิตดอน, วนิดา ดุรงฤทธิชัย, กมลทิพย์ ขลังธรรมเนียม. การพัฒนาแนวทางการเยี่ยมบ้านผู้ป่วยวัณโรคปอดที่รักษาด้วยระบบยาระยะสั้น อำเภอเมือง จังหวัดสมุทรปราการ. วารสาร มฉก.วิชาการ 2560;20(40):1-11.
3. ชุลีกร ด่านยุทธศิลป์. กระบวนการพยาบาลอนามัยชุมชน: แนวคิดและการปฏิบัติการพยาบาล. พิษณุโลก: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร; 2560.
4. ทัศนา บุญทอง, สุปราณี อัทธเสรี, นัทธมน ศิริกุล. บทบาทของพยาบาลเวชปฏิบัติต่อการรักษาโรคเบื้องต้นในการให้บริการสุขภาพในระดับปฐมภูมิ. วารสารสภาการพยาบาล 2550;22(4):24-37.
5. ปรียานุช สินธุระวิทย์, วันเพ็ญ ปัณราช. การพัฒนาแนวทางการควบคุมวัณโรคในชุมชนของโรงพยาบาลวานรนิวาส จังหวัดสกลนคร. วารสารสมาคมพยาบาลฯ สาขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2555;30(3):87-94.
6. อมรรัตน์ จงตระการสมบัติ, ศิริวรรณ อุทธา. ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการขาดยาและการรักษาล้มเหลวในผู้ป่วยวัณโรคดื้อยาในพื้นที่สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 7 จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารวิชาการสาธารณสุข. 2560;26(2):289-98.
7. อัชราภร เกษมสายสุวรรณ, มธุรส ทิพยมงคลกุล, ดุสิต สุจิรารัตน์, เจริญ ชูโชติถาวร. อุบัติการณ์และความสัมพันธ์ระหว่างขนาดของยากับอาการไม่พึงประสงค์ของยาต้านวัณโรคชนิด first-line ในผู้ป่วยวัณโรคปอดรายใหม่ในโรงพยาบาลทั่วไป จังหวัดนนทบุรี. ใน: เอกสารการประชุมวิชาการเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาแห่งชาติครั้งที่ 34 (The 34th National Graduate Research Conference). ขอนแก่น: บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยขอนแก่น; 2558. น. 1305-14.
8. สุพพัตธิดา แสงทอง, จิระภา ศิริวัฒนเมธานนท์, สุพัตรา บัวที. ผลของการใช้โปรแกรมการจัดการอาการต่อการรับรู้อาการและการรับประทานยาอย่างต่อเนื่องของผู้ป่วยวัณโรคปอด. วารสารสมาคมพยาบาลฯ สาขาภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 2556;31(4):105-114.
9. สุวรรณา จันประเสริฐ, อริสรา ฤทธิ์งาม, ชรัญญากร วิริยะ, ตระกูลวงศ์ ฤาชา, เจนจิรา เจริญการไกร, นิสากร กรุงไหรเพชร, และคณะ. การสร้างเสริมสุขภาพในการควบคุมวัณโรค: กรณีศึกษานวัตกรรมการสร้างเสริมสุขภาพผู้ป่วยวัณโรคโรงพยาบาลวังน้ำเย็น. วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา 2558;23(4):75-88.
10. ดารุณี จงอุดมการณ์. การพยาบาลสุขภาพครอบครัว : แนวคิดทฤษฎีและการประยุกต์ใช้ในครอบครัวระยะวิกฤต. พิมพ์ครั้งที่ 2. ขอนแก่น: คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น; 2558.
11. สุริยา ฟองเกิด, ศุภรา หิมานันโต. การพยาบาลครอบครัว. ชลบุรี: คณะพยาบาลศาสตร์ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี. ชลบุรี: 2559.
12. May KA, Mahlmeister LR. Comprehensive maternity nursing: nursing process and the childbearing family. 2nd. Philadelphia: J B Lippincott; 1990.
13. Coker TR, Rodriguez MA, Flores G. Family - centered care for US children with special health care needs: Who gets it and why?. Pediatrics 2010;125(6):1159-67.
14. สุริยา ฟองเกิด, ศุภรา หิมานันโต, สืบตระกูล ตันตลานุกูล. การพยาบาลที่เน้นครอบครัวเป็นศูนย์กลาง: จาก ทฤษฎีสู่การปฏิบัติในการดูแลผู้ป่วยวิกฤตระยะสุดท้ายในหอผู้ป่วยหนัก ตามบริบทของสังคมไทย. วารสารวิทยาลัยพยาบาลพระปกเกล้า จันทบุรี 2559;27(1):170-8.
15. สุดารัตน์ ควระพฤกษ์, ธีรนุช ห้านิรัติศัย, สุรีพร ธนศิลป์. ผลของโปรแกรมการให้ครอบครัวมีส่วนร่วมในการดูแลต่อความรู้สึกทุกข์ทรมานของผู้ป่วยที่ได้รับการใส่ท่อช่วยหายใจ ความวิตกกังวล และความพึงพอใจของครอบครัว. พยาบาลสาร 2557;41(1):96-108.
16. วิวรรณจนา งามศิริอุดม, รุ้งนภา ผาณิตรัตน์, ศิริโสภา จรรยาสิงห์, จุรียา มุดาอุเส็น. ความต้องการในการดูแลและความพร้อมในการดูแลตนเอง ระหว่างเข้ารับการรักษาโดยเคมีบำบัดของผู้ป่วยวัยรุ่น. วารสารพยาบาลศิริราช 2554;4(1):24-34.
17. Galvin E, Boyers L, Schwartz PK, Jones MW, Mooney P, Warwick J, etal. Challengingtheprecepts of family-centeredcare: Testingaphilosophy. Pediatric Nursing 2000;26(6):625-32.
18. อุทุมพร กรองไชย, อารี พุ่มประไวย์, สาโรจน์ เพชรมณี. ประสบการณ์การดูแลตนเองด้านสุขภาพของแรงงานพม่าที่ป่วยด้วยวัณโรค ในอำเภอเกาะพะงัน จังหวัดสุราษฎร์ธานี. วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชน มหาวิทยาลัยขอนแก่น 2559;4(1):34-47.
19. สภาการพยาบาล. ประกาศสภาการพยาบาล เรื่องขอบเขตและสมรรถนะผู้ปฏิบัติการพยาบาลขั้นสูง สาขาต่าง ๆ. ราชกิจจานุเบกษา 2552;126(16ง):28-41.
20. สุพร กาวินำ, กิตติพัทธ์ เอี่ยมรอด. การคัดกรองเพื่อค้นหาผู้ป่วยวัณโรคในประชากรกลุ่มผู้สูงอายุและผู้ติดสุรา. วารสารวิชาการสาธารณสุข 2560;26(3):561-70.
21. ยุพเรศ มาตาพิทักษ์, สุภิญญา หอมกรุ่นจรัส, วรรณนภา ภู่สว่าง. ผลการพัฒนาแนวทางการดูแลผู้ป่วยวัณโรคที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลชลบุรี [อินเทอร์เน็ต]. 2560 [เข้าถึงเมื่อ 23 กรกฎาคม 2561]. เข้าถึงจาก: http://www.cbh.moph.go.th/app/intranet/files/km/1510302311.pdf
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร มฉก.วิชาการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
