HUMAN ON PEACE AND BUDDHIST PEACEFUL MEANS

Main Article Content

พระปราโมทย์ วาทโกวิโท (พันธพัฒน์)
พระมหาดวงเด่น ฐิตญาโณ (ตุนิน)
พระมหาวีระศักดิ์ อภินนฺทเวที (แสงพงษ์)
สุุวรรณี ฮ้อแสงชัย

Abstract

Human development according to Buddhist Peaceful Means is the process that focuses on oneself to be calm down by wisdom to be the cause of social peacefully. In order that Buddhist Peaceful Means can manage the conflict. Both inner conflict is self and outer conflict is social which are called Human development according to Buddhist Peaceful Means to be Human development to have wisdom and to find the way of operation solving problem in order to use moving on non-violence by Buddhist method. To bring the principle the doctrine of Buddha has used to be the tool and the way of practice which composes of the process is called Buddhist Peaceful Means that focuses on the middle way or to be the way which brings to peace. For Buddhism is the path into the Noble Eightfold Path by holding the practice for appearing enlightenment by wisdom. For moving on into moral. By beginning from Right View to be make the good thing and good understanding. Peace has to start from inner.


          Concluded that human as an important resource to drive and create the peace for the society. It is extremely important to take people into the Dhamma process for making wisdom. Thus human need to educate Tree studies which is self-learning, self-developing, self-training, corrective and improvement which is the processing of education, training and developing of life. It composed of 3 things to be Morality, Concentration and Wisdom. To find creating the way of Buddhist Peaceful by creating inner peace to be actual happiness that can use and practice as substance

Article Details

How to Cite
วาทโกวิโท (พันธพัฒน์) พ., ฐิตญาโณ (ตุนิน) พ., อภินนฺทเวที (แสงพงษ์) พ., & ฮ้อแสงชัย ส. (2020). HUMAN ON PEACE AND BUDDHIST PEACEFUL MEANS. Journal of MCU Nakhondhat, 6(10), 4697–4710. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/JMND/article/view/224895
Section
Academic Article

References

กฤษณะ ถาวร. (2559). ศึกษาวิเคราะห์แนวทางการสร้างสันติภาพของ ดร.อัมเบดการ์ตามแนวพุทธสันติวิธี. ใน สารนิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาสันติศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

บุษบง ชัยเจริญวัฒนะ และเหมือนขวัญ เรณุมาศ. (2560). สันติวิธี: การจัดการความขัดแย้งตามแนวทางสันติวิธี. กรุงเทพมหานคร: แดเน็กซ์ อินเตอร์คอร์ปอเรชั่น.

พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตฺโต). (2543). ถึงเวลามารื้อปรับระบบพัฒนาคนกันใหม่. กรุงเทพมหานคร: มูลนิธิธรรม.

พระพรหมบัณฑิต. (2561). คุณูปการพระพุทธศาสนากับการพัฒนามนุษย์ที่สมบูรณ์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาบุญเลิศ อินฺทปญฺโญ และคณะ. (2561). ชุดความรู้สุขชีวีวิถีพุทธการเข้าถึงความสุขตามแนวทางพระพุทธศาสนา. นนทบุรี: นิติธรรมการพิมพ์.

พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี. (2558). พุทธสันติวิธี: พระพุทธศาสนาเพื่อสันติภาพ. เชียงราย: ศูนย์วิปัสสนาสากลไร่เชิญตะวัน.

พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2561). ประวัติศาสตร์การสร้างสันติภาพระดับโลกระหว่างสหรัฐอเมริกากับเกาหลีเหนือ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2561). พระพุทธศาสนากับการพัฒนามนุษย์. งานวิสาขบูชานานาชาติครั้งที่ 15. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2547). รูปแบบการจัดการความขัดแย้งโดยพุทธสันติวิธี กรณีลุ่มแม่น้ำแม่ตาช้าง จังหวัดเชียงใหม่. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสันติศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระมหาหรรษา ธมฺมหาโส. (2554). พุทธสันติวิธี: การบูรณากรหลักการและเครื่องมือจัดการความขัดแย้ง. กรุงเทพมหานคร: 21 เซ็นจูรี่.

พระราชปริยัติกวี. (2561). พระพุทธศาสนากับการพัฒนามนุษย์. งานวิสาขบูชานานาชาติครั้งที่ 15. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระศักดิ์ดา วิสุทฺธิญาโณ. (2551). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักพระพุทธศาสนา. ใน วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารจัดการคณะสงฆ์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระสุธีรัตนบัณฑิต. (2561). การสร้างและพัฒนาตัวชี้วัดความสุขของประชาชนตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา. นนทบุรี: ดีไซน์ ดีไลท์.

พระสุธีรัตนบัณฑิต และคณะ. (2560). CSR เชิงพุทธ: Corporate Social Responsibility. นนทบุรี: ดีไซน์ ดีไลท์.

พระสุธีรัตนบัณฑิต และคณะ. (2560). การเสริมสร้างสุขภาวะและการเรียนรู้ตามแนวทางพระพุทธศาสนา. ใน รายงานการวิจัย สถาบันวิจัยพุทธศาสตร์. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2542. กรุงเทพมหานคร: นานมีบุ๊คพับลิเคชั่น.

สนิท ศรีสำแดง. (2544). พระพุทธศาสนากระบวนทัศน์ใหม่. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

สำนักสันติวิธีและธรรมาภิบาล สถาบันพระปกเกล้า. (2555). ศัพท์บัญญัติเกี่ยวกับการแก้ปัญหาและความขัดแย้ง (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สถาบันพระปกเกล้า.

สุทัศน์ ประทุมแก้ว. (2560). การพัฒนาศักยภาพมนุษย์ยุคโลกาภิวัฒน์ด้วยหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา. การประชุมวิชาการระดับชาติครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร: ไอพรินท์ แอนด์ เทคโนโลยี.

สุภัฐวิทย์ ธารชัย. (2556). วิเคราะห์การสร้างสันติสุขในพระพุทธศาสนา. ใน ดุษฎีนิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาสันติศึกษา. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

หนังสือพิมพ์ข่าวสด. (2561). จีนรั้งอันดับ112 ดัชนีสันติภาพโลก ไทยตามติด รั้งสามอันดับท้ายอาเซียน. เรียกใช้เมื่อ 9 มิถุนายน 2561 จาก https://www.khaosod.co.th/ around-the-world-news/news_1193381

อนุวัต กระสังข์. (2556). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ในองค์กรตามแนวพุทธภายใต้กระแสบริโภคนิยม. ใน ดุษฎีนิพนธ์ดุษฎีบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

Christopher W. M. (2014). Practical Strategies for Resolving Conflict (4th ed). San Francisco: Jossey-Bass.