Fake News : Problems and Challenge
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Due to the development of digital technologies, access to fake news has become easier and wider. It is evident that there are unprecedentedly a vast number of fake news websites and online news reporters that make more confusion and disorder of fact and truth in digital society. The problems of fake news include low quality of news, bad journalism, content bubbles, misinformation, disinformation and politically motivated manipulation by foreign countries. At present, individuals, institutions and society have been increasingly manipulated by malicious actors be means of fake news. Governments have increasingly acknowledged those problems and adopted initiatives to fighting fake news phenomena such as censorship law, online intermediary or platform provider liability, self-regulation of technology industry and multi-stakeholder approaches.
In case of developing countries, including Thailand, multi-stakeholder approach is considered as the best initiative to handle with fake news problems due to not being full authority to regulate technology platform firms directly. Cooperationห between government, Industrial sector and users are need in both formally and informally. For instance, government must provide information systems that provide access to information that is easily accessible as well as enforce the existing laws more effectively. The news and technology industries have to create a strong self-regulation mechanism. End users should have media literacy.
Article Details
เนื้อหาหรือบทความที่ปรากฏในวารสารวิชาการ กสทช. เป็นลิขสิทธิ์ของสำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ
(สำนักงาน กสทช.) ซึ่งสำนักงาน กสทช. ขอสงวนสิทธิ์มิให้นำเนื้อหา ข้อความ หรือบทความไม่ว่าทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ คัดลอก หรือตีพิมพ์ซ้ำโดยเด็ดขาด
เว้นแต่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร ทั้งนี้ ข้อความ หรือความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องที่ตีพิมพ์ในวารสารนี้ เป็นความคิดเห็นของผู้เขียน
ไม่ผูกพันต่อคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.) และสำนักงาน กสทช. รวมทั้งกรณีหากมี
การละเมิดสิทธิ์ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนโดยตรงไม่เกี่ยวข้องกับสำนักงาน กสทช. แต่ประการใด
References
คมกริช เพ็ญศรี. (2554). ความต้องการสวัสดิการของพนักงานบริษัท ไซเบอร์แพลนเน็ต อินเตอร์แอคทีฟ จำกัดเพื่อเตรียมความ
พร้อมสู่การเปลี่ยนแปลงเป็นบริษัท (มหาชน). (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์
ศาสตร์.
ฐานิฎา เจริญเลิศวิวัฒน์. (2558). ความพึงพอใจในค่าตอบแทน สวัสดิการและคุณภาพชีวิตการทำงานที่มีผลต่อความจงรักภักดีต่อ
องค์กร: กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, คณะ
บริหารธุรกิจ.
ธัญญา ผลอนันต์. (2541). ค่าจ้างและสวัสดิการยืดหยุ่น 1. กรุงเทพฯ: ขวัญข้าว.
นิติพล ภูตะโชติ. (2556). พฤติกรรมองค์กร. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นิสัย จันทร์เกตุ. (2558). พฤติกรรมการใช้งานสารสนเทศเพื่อการศึกษาที่มีผลต่อความสำเร็จในการเรียนของ
นักเรียนวิทยาลัยเทคนิคชัยนาท. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี, คณะบริหารธุรกิจ.
วิทยา ตันติเสวี. (2549). แบบฟอร์มเอกสารในการบริหารงานบุคคลและธุรการ. กรุงเทพฯ: บริษัท ธรรมนิติเพรส จำกัด.
วรมน บุญศาสตร. (2558). การสื่อสารการตลาดสู่กลุ่มผู้บริโภคเจเนอร์เรชั่น ซี ในยุคดิจิทัล. วารสารการสื่อสารและการจัดการนิด้า ,
(1) :หน้า 16-17.
วภัสสราณัฐ รวยธนาสมบัติ. (2558). การศึกษาพฤติกรรมและปัจจัยที่ส่งผลให้เกิดความตั้งใจซื้อสินค้าผ่านอินเทอร์เน็ตของผู้
บริโภคในแต่ละเจเนอเรชั่น. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี.
วีณาวรรณ จักรชัยชาญ. (2550). ความต้องการสวัสดิการยืดหยุ่นของพนักงานในสถานประกอบการผลิตอัญมณี. (สารนิพนธ์
ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์.
ศศิจันทร์ ปัญจทวี. (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการยอมรับการใช้ระบบสารสนเทศ กรณีศึกษา สถาบันการพลศึกษา วิทยาเขต
เชียงใหม่. (สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม, คณะบริหารธุรกิจ.
เสาวคนธ์ วิทวัสโอฬาร. (2559). เจเนอเรชันวายในองค์กร:การศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความสอดคล้องของค่านิยมกับความ
ผูกพันต่อองค์กร. Journal of Management Sciences, 33(1) : หน้า 55.
สยาม อินยิ้ม. (2547). รูปแบบจำลองสวัสดิการยืดหยุ่น ของธุรกิจอาหารสัตว์น้ำ กลุ่มธุรกิจเกษตรอุตสาหกรรม และอาหาร เครือ
เจริญโภคภัณฑ์. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์.
สุขุมวิทย์ ไสยโสภณ. (2560). การบริหารทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์. ขอนแก่น: บริษัทเพ็ญพริ้นติ้ง จำกัด.
สุรางค์รัตน์ วศินารมณ์. (2540). สวัสดิการในองค์กร : แนวคิดและวิธีการบริหาร. กรุงเทพฯ: เม็ดทรายพริ้นติ้ง.
สมรัตน์ เชาวมัน. (2557). ความพึงพอใจของบุคลากรวิชาชีพต่อการจัดสวัสดิการของโรงพยาบาลนครธน.(สารนิพนธ์ปริญญามหา
บัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์.
สลักจิต ภู่ประกร. (2555). ความพึงพอใจในสวัสดิการที่ได้รับของพนักงานการไฟฟ้าส่วนภูมิภาค สำนักงานใหญ่. (สารนิพนธ์
ปริญญามหาบัณฑิต) มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, คณะบริหารธุรกิจ.
สรรเพชญ ไชยสิริยะสวัสดิ์. (3 มกราคม 2561). สแกนนิสัย"คน 4 เจเนอเรชั่น" แม้ต่างกันก็อยู่ร่วมกันได้. สืบค้นจาก
https://www.prachachat.net/news_detail.php?newsid=1401795159.
อนันตชัย คงจันทร์. (2557). Human Resource Management การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ: หจก.ภาพพิมพ์.
อนิวัช แก้วจำนง. (2552). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. สงขลา: บริษัท นำศิลป์โฆษณา จำกัด.
Mariann Hardey. (2011). Generation C Content, creation, connections and choice. International Journal of Market
Research, Vol. 53 (Issue 6): p 752.