The Use of Inquiry-based Learning Approach and Questioning Technique Developing Learning Achievement and Critical Thinking in Social Studies, Religion, and Culture Learning Areas of Prathomsuksa 5 Students

Main Article Content

ทิพวรรณ อิ่นแก้ว
สุดาพร ปัญญาพฤกษ์
นพพร ธนะชัยขันธ์

Abstract

The objectives of this study were to compare pre- and post-learning achievements in the use of inquiry-based learning approach and questioning technique, to compare critical thinking ability of prathomsuksa 5 students at Banmaekham School (prachanukhor) before and after implementing inquiry-based learning approach and questioning technique, and to examine students’ attitude towards the inquiry-based learning approach and questioning technique. Purposive sampling were 29 prathomsuksa 5 students from Banmaekham School (prachanukhor) under Chiang Rai Primary Education Service Area Office 3 in their 2nd semester of academic year 2016.


The research instruments were 6 learning management plans on the topic of Reconciliation and Harmony by using inquiry-based learning approach and questioning technique that covered 15 hours, achievement test, critical thinking test, and attitude test questionnaire. The data analysis employed efficiency calculation using E1/E 2 formula, mean (gif.latex?\bar{x}), standard deviation (S.D.), percentage, and t-test. The results showed that:


1. The learning achievement of prathomsuksa 5 students at Banmaekham School (prachanukhor) in the class taught by using inquiry-based approach and questioning technique indicated that the post-test score was higher than that of the pre-test at the significance level of .01.


2. The critical thinking ability of prathomsuksa 5 students at Banmaekham School (prachanukhor) in the class taught by using inquiry-based learning approach and questioning technique revealed that the post-test score was higher than that of the pre-test at the significance level of .01.


3. The investigation of students’ attitude towards the use of inquiry-based learning approach and questioning technique, in overall, showed that the mean score was 4.65 and the standard deviation was 0.48 that indicated the strongly agree level.

Article Details

Section
Research Articles

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2544). หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2544. กรุงเทพฯ: กระทรวงฯ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2545 ก). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: กระทรวงฯ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2545 ข). เอกสารประกอบหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2544 คู่มือพัฒนาสื่อการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: กระทรวงฯ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551 ก). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: กระทรวงฯ.

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551 ข). แนวทางการบริหารจัดการหลักสูตรตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: กระทรวงฯ.

เกรียงศักดิ์ เจริญวงศ์ศักดิ์. (2549). การคิดเชิงวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: ซัคเซสมิเดีย.

ฉันทยา สัตย์ซื่อ. (2552). ผลการสอนที่เน้นการคิดวิเคราะห์ เรื่อง สิ่งแวดล้อมรอบ ๆ ตัว สาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้รูปแบบสืบเสาะหาความรู้เป็นกลุ่ม. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น. ขอนแก่น.

ทิศนา แขมมณี และ คนอื่น ๆ. (2545). วิทยาการด้านการคิด. กรุงเทพฯ: เดอะมาสเตอร์กรุ๊ปแมเนจเม้นท์.

นิรดา ปัตนวงศ์. (2552). การเปรียบเทียบผลการใช้วิธีสอนโดยการใช้ปัญหาเป็นฐานกับวิธีสอนแบบสืบเสาะหาความรู้ที่มีต่อทักษะชีวิตและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนในกลุ่มสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนาและวัฒนธรรม ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. (วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยทักษิณ. สงขลา.

ประทวน เลิศเดชะ. (2550). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาสังคมศึกษาและความสามารถในการคิดอย่างมีวิจารณญาณของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 ที่ได้รับการสอนแบบสืบเสาะหาความรู้กับการสอนแบบปกติ. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์. นครสวรรค์.

ประเวศ วะสี. (2541). ปฏิรูปการศึกษา-ยกเครื่องทางปัญญา : ทางรอดจากหายนะ. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี – สฤษดิ์วงษ์.

ประเสริฐ รุ่งน้อย. (2555). การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมการคิดวิเคราะห์ในสาระการเรียนรู้สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏกำแพงเพชร. กำแพงเพชร.

ผ่องศรี หวานเสียง. (2547). ผลการใช้ชุดกิจกรรมการเรียนการสอนคณิตศาสตร์ที่เน้นกระบวนการเรียนแบบซิปปา เรื่องโจทย์ปัญหาการคูณของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 โรงเรียนบ้านป่าสัก สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาเชียงราย เขต 2. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. เชียงราย.

แรมสมร อยู่สถาพร. (2541). เทคนิคและวิธีการสอนในระดับประถมศึกษา. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วันเพ็ญ วรรณโกมล. (2544). การพัฒนาการสอนสังคมศึกษา. กรุงเทพฯ: สถาบันราชภัฏธนบุรี.

วิชัย วงษ์ใหญ่. (2543). พัฒนาหลักสูตรและการสอน-มิติใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.

สกุล มูลแสดง. (2554). สัมมนาการสอนวิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.

สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2546). การจัดสาระการเรียนรู้ กลุ่มวิทยาศาสตร์หลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: สถาบันฯ.

สมศักดิ์ สินธุระเวชญ์. (2544). กิจกรรมพัฒนาผู้เรียน. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

สํานักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2551). ตัวชี้วัดและสาระการเรียนรู้ แกนกลางกลุ่มสาระการเรียนรู้ สังคมศึกษา ศาสนา และวัฒนธรรม ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551. กรุงเทพฯ: สำนักงานฯ.

สํานักงานคณะกรรมการข้าราชการครู. (2542). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: สำนักงานฯ.

สุวิทย์ มูลคํา. (2547). กลยุทธการสอนคิดวิเคราะห์. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

สุวิทย์ มูลคำ และ อรทัย มูลคำ. (2545). การเรียนรู้สู่ครูมืออาชีพ. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

อชิระ อุตมาน. (2554). การพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนและการคิดวิเคราะห์ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โดยใช้รูปแบบการจัดการเรียนรู้แบบ 5E. วารสารศึกษาศาสตร์, 5(3), 162 – 168.

อดุลยาศักดิ์ หมัดหมัน. (2550). การศึกษาผลสัมฤทธิ์และเจตคติต่อการเรียนโดยวิธีการศึกษาค้นคว้าด้วยตนเอง วิชาสังคมศึกษาพื้นฐาน ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยราชภัฏสงขลา. สงขลา.