The Origin of Phra That Phanom Replica Concept

Authors

  • Kesinee Sriwongsa นักศึกษาระดับปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์ศิลปะ คณะโบราณคดี มหาวิทยาลัยศิลปากร

Keywords:

Phra That Phanom, Phra That Phanom Replica, Replica Concept

Abstract

The replica of Phra That Phanom, the Spire-Topped Prasat-Typed Chedi in Lan Chang Art, was firstly created by King Pinklao based on his interest. This chedi replica indicated the Siam mastery for protecting the Lao Lan Chang district from Western Imperialism. Later, Siam applied this concept due to the left side of Mekong River was under the French colonial empire and the right side of Mekong River or the Isan province of Siam as present risk to be the colony. So the first group of Phra That Phanom replica was built in this province. The purpose of this concept was for assemble the people in the Mekong area of Siam by using the belief of Phra That Phanom. After that, the widespread of Phra That Phanom replica was rebuilt until now.   

References

กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ, 2534. ประวัติวัดทั่วราชอาณาจักร เล่ม 10. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ, 2539. ประวัติวัดทั่วราชอาณาจักร เล่ม 15. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

กรมศิลปากร, 2522. จดหมายเหตุการณ์บูรณะปฏิสังขรณ์องค์พระธาตุพนม ณ วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหาร อำเภอธาตุพนม จังหวัดนครพนม พ.ศ. 2518-2522. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์พิฆเณศ.

กรมศิลปากร, 2554. พระปิ่นเกล้า อ่าน เขียน เรียน “ฝรั่ง” รู้เท่าทันตะวันตก. สูจิบัตรเนื่องในวันคล้ายวันสวรรคตพระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว 7 มกราคม 2554.

กองทัพเรือ, 2549. 100 ปี การเสด็จพระราชดำเนินทรงเปิดโรงเรียนนายเรือ. กรุงเพทฯ: กองทัพเรือ.

กองวรรณคดีและประวัติศาสตร์ กรมศิลปากร, 2525. ศิลปวัฒนธรรมไทย เล่มที่ 4 วัดสำคัญ กรุงรัตนโกสินทร์. กรุงเทพฯ: กรมศิลปากร.

ไกรฤกษ์ นานา, 2547. “สยามที่ไม่ทันได้เห็น ภาพสมัยรัชกาลที่ 4 ชี้ ‘ปล้น’ อังกอร์ ‘ค้น’ พิพิธภัณฑ์ปารีส ‘พบ’ ของกลางเพียบ.” ศิลปวัฒนธรรมปีที่ 25 ฉบับที่ 11 (กันยายน): 126-138.

จิรศักดิ์ เดชวงศ์ญา, 2541. พระเจดีย์เมืองเชียงใหม่. เชียงใหม่: วรรณรักษ์.

ชาตรี ประกิตนนทการ, 2550. การเมืองและสังคมในศิลปสถาปัตยกรรม สยามสมัย ไทยประยุกต์ ชาตินิยม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: มติชน.

ถวิล ทองสว่างรัตน์, 2527. ประวัติผู้ไทย และชาวผู้ไทยเมืองเรณูนคร. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ศรีอนันต์.

ดํารงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา, 2518. ตำนานพระพุทธเจดีย์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภา.

ดํารงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา, 2553. ตำนานวังหน้า. พิมพ์ครั้งที่ 8. กรุงเทพฯ: แสงดาว.

ดํารงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา, 2556. นิทานโบราณคดี. กรุงเทพฯ: ไทยควอลิตี้บุ๊คส์ (2006).

ดํารงราชานุภาพ, สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยา, 2466. “อธิบายเรื่องพระบาท” ใน ปุณโณวาทคำฉันท์. พระนคร: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร.

เตช บุนนาค, 2524. ขบถ ร.ศ. 121. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.

เติม วิภาคย์พจนกิจ, 2546. ประวัติศาสตร์อีสาน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เติม สิงหัษฐิต, 2499. ฝั่งขวาแม่น้ำโขง เล่ม 1. พระนคร: คลังวิทยา.

ท่านคํา จําปาแก้วมณี, 2534. (แปลโดย สมชาติ มณีโชติ). “ประวัติพระธาตุพนม ฉบับภาษาลาว.” ศิลปวัฒนธรรม ปีที่ 12 ฉบับที่ 8 (มิถุนายน): 140-147.

ทิพากรวงศ์, เจ้าพระยา. (ขำ บุนนาค), 2506. พระราชพงศาวดารกรุงรัตนโกสินทร์ ฉบับหอสมุดแห่งชาติ รัชกาลที่ 3 พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. พระนคร: คลังวิทยา.

ประภัสสร์ ชูวิเชียร, 2559. วัดร้างในบางกอก. กรุงเทพฯ: มติชน.

พนมนครคณาจารย์, พระครู, 2511. ประวัติพระธาตุนคร. พิมพ์ในโอกาสสมโภชฉัตรพระธาตุนคร จังหวัดนครพนม เมื่อวันที่ 30 มีนาคม 2511.

พัสวีสิริ เปรมกุลนันท์, 2560. วัด-วัง ในพระราชประสงค์พระจอมเกล้าฯ. กรุงเทพฯ: มติชน.

ไพฑูรย์ มีกุศล, 2517. การปฏิรูปการปกครองมณฑลอีสานในราชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: บรรณกิจเทรดดิ้ง.

มหาสิลา วีระวงส์, 2535. ประวัติศาสตร์ลาว. (แปลโดย สมหมาย เปรมจิตต์). เชียงใหม่: สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

หอจดหมายเหตุแห่งชาติ. ร.5 ฝ.18.2/5. คำแปลร่างหนังสือสัญญาครั้งที่ 3 นายวิเลร์ถึงกรมหลวงเทวะวงษ์วโรปการ. ลงวันที่ 2 กันยายน ร.ศ. 112.

หอจดหมายเหตุแห่งชาติ, วัดบวรสถานสุทธาวาส. หวญ. 39/7 ภ.002.

มูลนิธิสมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพและหม่อมเจ้าจงจิตรถนอม ดิศกุล พระธิดา, 2538. สมเด็จฯ กรมพระยาดำรงราชานุภาพ เสด็จไปตรวจราชการมณฑลนครราชสีมาและมณฑลอุดรอีสาน ร.ศ. 125 พ.ศ. 2449. กรุงเทพฯ: วัชรินทร์การพิมพ์, พิมพ์เนื่องในวโรกาสคล้ายวันประสูติ 21 มิถุนายน 2538.

วัชรินทร์ พุ่มพงษ์แพทย์, 2519. “ข้อมูลใหม่ที่ได้จากจารึกในพระธาตุพนม.” ศิลปากร20. เล่ม 1-2 (พฤษภาคม-กรกฎาคม): 134-145.

ศักดิ์ชัย สายสิงห์, 2551. งานช่างสมัยพระนั่งเกล้าฯ. กรุงเทพฯ: มติชน.

สรัสวดี อ๋องสกุล, 2555. ประวัติศาสตร์ล้านนา. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ: อมรินทร์.

สันติ เล็กสุขุม, 2548. ข้อมูลกับมุมมอง: ศิลปะรัตนโกสินทร์. กรุงเทพฯ: เมืองโบราณ.

อมรวงศวิจิตร, หม่อม (ม.ร.ว. ปฐม คเนจร), 2506. “พงศาวดารหัวเมืองมณฑลอีสาน.” ใน ประชุมพงศาวดารภาคที่ 4 เล่ม 3. พระนคร: องค์การค้าของคุรุสภา.

อรุณ สันธนาภรณ์, 2554. พระบวรราชานุสรณ์พระบาทสมเด็จพระปวเรนทราเมศ มหิศเรศรังสรรค์ พระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว 7 มกราคม 2554. กรุงเทพฯ: ชมรมกองทุนพระบวรราชานุสรณ์พระบาทสมเด็จพระปิ่นเกล้าเจ้าอยู่หัว.

เอเจียน แอมอนิเย 2539. บันทึกการเดินทางในลาว ภาคหนึ่ง พ.ศ. 2438. (แปลโดย ทองสมุทร โดเร และ สมหมาย เปรมจิตต์). เชียงใหม่: โครงการผลิตเอกสารส่งเสริมความรู้เกี่ยวกับประเทศเพื่อนบ้าน สถาบันวิจัยสังคม มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.

Steinberg, David J. and other, 1971. “The Kingdom of Thailand.” In Search of Southeast Asia (pp. 176-313). U.S.A.: Praeger Publishers.

Downloads

Published

2019-06-28