A Factor Analysis of the Competency of Professional Job Performance in Specific Fields for Industrial Mechanic Teachers under the Office of the Vocational Education Commission as Perceived by the Instructors at Rajamangala University of Technology

Main Article Content

Sirapat Juntamongkol
Samran Mejang
Namthip Ongardwanich

Abstract

          The purpose of this research was to analyze factors of the competency of professional job performance in specific fields for industrial mechanic teachers under the Office of the Vocational Education Commission as perceived by the instructors at Rajamangala University of Technology. The research instrument was a questionnaire to investigate the instructors’ opinions on professional performance competency in specific fields with the reliability of 0.94. The sample comprised 227 instructors of Rajamangala University of Technology Suvarnabhumi and Rajamangala University of Technology Thanyaburi, obtained by multi-stage sampling. The data were statistically analyzed by exploratory factor analysis (EFA), including the process of factor extraction and factor rotation utilizing the varimax method. The results revealed that the competency of professional job performance in specific fields for industrial mechanic teachers under the Office of the Vocational Education Commission consisted of 8 components. They encompassed the basic knowledge in industrial professions; the vocational education management; the development of instructional materials and media; classroom, workplace, and laboratory safety management; the use and maintenance of equipment, machines, and tools; the creation of innovation and industrial inventions; the evaluation of learning; and the follow-up and supervision of interns at the workplace.

Article Details

Section
Research Article

References

กัลยา วานิชย์บัญชา. (2544). หลักสถิติ (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

คุรุสภา. (2562). ประกาศคณะกรรมการมาตรฐานวิชาชีพ เรื่อง การคัดเลือกผู้ประกอบวิชาชีพทางการศึกษาเพื่อรับรางวัลคุรุสภา ประจำปี 2562. สืบค้นจาก http://www.ksp.or.th/ksp2018/wp-content/uploads/2019/07/%E0%B8%9BA0%E0%B8%B2-2562-1.pdf

นัยนา บุญละคร, น้ำทิพย์ ไชยสวัสดิ์ และคมเขต เพ็ชรรัตน์. (2554). รายงานการวิจัยการศึกษาสภาพปัญหาและความต้องการใช้สื่อการสอนของอาจารย์สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล วิทยาเขตโชติเวช. กรุงเทพมหานคร: สถาบันเทคโนโลยีราชมงคลวิทยาเขตโชติเวช.

มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ. (2556). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษา ประจำปี 2556. พระนครศรีอยุธยา: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลสุวรรณภูมิ.

เมธีศิน สมอุ่มจารย์, วิทยา จันทร์ศิลา, สำราญ มีแจ้ง และปัญญา สังขวดี. (2556). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะ ครูช่างอุตสาหกรรมในสถานศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15(ฉบับพิเศษ), 169-181.

วณิชย์ อ่วมศรี. (2555). รูปแบบการพัฒนาสมรรถนะวิชาชีพครูอาชีวศึกษาด้วยการสร้างประสบการณ์ในสถานประกอบการ. วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 25(84), 20-25.

วุฒิพล สกลเกียรติ. (2546). การพัฒนารูปแบบการจัดการเรียนการสอนเพื่อพัฒนาทักษะสำหรับผู้ใช้แรงงาน ในสถานประกอบการภาคอุตสาหกรรม : กรณีศึกษาอุตสาหกรรมยานยนต์และชิ้นส่วน. (วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพมหานคร.

ศิริชัย พงษ์วิชัย. (2547). การวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วยคอมพิวเตอร์. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมคิด พรมจุ้ย, วรางคณา โตโพธิ์ไทย และศศิธร บัวทอง. (2561). การประเมินหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ., 11(1), 252-267.

สมชาย สันกลกิจ. (2545). คุณลักษณะของครูช่างอุตสาหกรรมตามแนวทางปฏิรูปการศึกษาตามความคาดหลังของนักเรียนในสหวิทยาเขตอินทนนท์. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.

สมพงศ์ จิตจรัสอำพัน. (2540). องค์ประกอบที่เป็นแรงจูงใจในการศึกษาต่อสายวิชาบริหารธุรกิจของนักศึกษา ระดับประกาศนียบัตรวิชาชั้นสูง (ปวส.) สถาบันเทคโนโลยีราชมงคลในเขตกรุงเทพมหานคร. (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร, กรุงเทพมหานคร.

สมศักดิ์ สงวนเดือน. (2552). รายงานการวิจัยสมรรถนะพื้นฐานของครูช่างตาม พ.ร.บ. การศึกษาปี 2542 ตามความต้องการของตลาดแรงงาน. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา. (2560). รายงานประจำปี 2560. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.

___. (2551). การจัดการเรียนแบบยึดผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา.

___. (2552). แผนยุทธศาสตร์การอาชีวศึกษา (พ.ศ.2552-2561). กรุงเทพมหานคร: พิมพ์ดี.สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2558). นโยบายรัฐมนตรีว่าด้วยการกระทรวงศึกษาธิการ ประจำปีงบประมาณ 2558. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการเลขาธิการสภาการศึกษา.

___. (2558). การพัฒนาคนเพื่ออนาคตประเทศไทยรายงานผลการประชุม. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

___. (2558). นโยบายและยุทธศาสตร์ของการวิจัยของชาติ ฉบับที่ 8 (พ.ศ.2555-2559). กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา.

สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). การเตรียมความพร้อมศักยภาพแรงงานเพื่อรองรับการพัฒนาประเทศ. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจ และสังคมแห่งชาติ.

สำนักวิชาการและมาตรฐานการศึกษา. (2553). แนวทางกระบวนการเรียนรู้ที่ใช้ในสถานศึกษา. วารสารวิชาการสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน, 13(พิเศษ), 29-33.

_______. (2554). แนวปฏิบัติการวัดและประเมินผลการเรียนรู้ตามหลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐาน พุทธศักราช 2551 (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.

สำเภา วรากูร. (2544). เอกสารการสอนชุดวิชาเทคโนโลยีและการสื่อสารการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 14). นนทบุรี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สุนีย์ ภู่พันธ์. (2546). แนวคิดพื้นฐานการสร้างและการพัฒนาหลักสูตร. เชียงใหม่: สำนักพิมพ์เดอะโนเลจเซ็นเตอร์.

สุภมาศ อังศุโชติ, สมถวิล วิจิตวรรณา และรัชนีกูล ภิญโญภานุวัฒน์. (2552). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัยทางสังคมศาสตร์และพฤติกรรมการศาสตร์ เทคนิคการใช้โปรแกรม Lisrel (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: เจริญดีมั่นคงการพิมพ์.

สุวัฒน์ งามยิ่ง. (2547). คุณลักษณะที่ดีของครู อาจารย์วิทยาลัยสารพัดช่าง สังกัดสถาบันอาชีวศึกษา. ภาคกลาง 1 และภาคกลาง 5. (ปริญญาการศึกษามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ- ประสานมิตร, กรุงเทพมหานคร.

สุวิมล ว่องวาณิช และนงลักษณ์ วิรัชชัย. (2546). แนวทางการให้คำปรึกษาวิทยานิพนธ์. กรุงเทพฯ: ศูนย์ตำราและเอกสารทางวิชาการ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

อร่ามศรี อาภาอดุล และอัคครัตน์ พูลกระจ่าง. (2555). รายงานวิจัยมาตรฐานวิชาชีพครูการอาชีวศึกษา. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานเลขาธิการครุสภา.

Wentling, T.L. (1980). Evaluation occupational education and training programs. Boston: Allyn and Bacon, Inc.