The Sacred Discourses in The Northeastern local areas with figure of speech

Authors

  • ชุมพร ทูโคกกรวด นิสิตระดับปริญญาเอกสาขาภาษาไทย คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา 0892767849
  • วรวรรธน์ ศรียาภัย ผู้ช่วยศาสตราจารย์ สาขาภาษาไทย คณะศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา
  • กัลยา กุลสุวรรณ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ สาขาวิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม

Keywords:

The Sacred Discourse, Figure of speech

Abstract

This article aims to analyze the figure of speech in internal felicitation of Isan Version. Data used in the analysis include 168 internal felicitation of Isan Version. The results revealed that three most used internal felicitation of Isan Version were the simile, hyperbole, and metaphor categories. Moreover, four more types of figure of speech which were also used but inadequate were personification, allusion, metonymy, and synesthesia. Interestingly, two categories which were not appeared in internal felicitation of Isan version were analogy and synecdoche. Keywords : The Sacred Discourse, Figure of speech

References

กุหลาบ มัลลิกะมาส.(2540). ภูมิปัญญาไทยในวรรณศิลป์ไพจิตร. เอกสารประกอบการสัมมนาภูมิปัญญาไทย ในวัฒนธรรมทาง
ภาษา.กรุงเทพฯ : โรเนียว.
จารุวรรณ ธรรมวัตร.(2524). ขนบธรรมเนียมประเพณีอีสาน. กรุงเทพ : อรุณการพิมพ์.
คึกฤทธิ์ พันธุ์วิไล.(2527). บทสู่ขวัญจากอำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒ.
คำเม้า สุวรรณภูมิ.(2529). ประมวลอวยพรอีสานทั่วไป.ขอนแก่น : ขอนแก่นคลังนานาธรรม.
ญาดา อรุณเวช.(2526). ความเปรียบในบทละครพระราชนิพนธ์ในรัชการที่สอง.กรุงเทพฯ: วิทยานิพนธ์ปริญญาโท, จุฬาลงกรณ์
มหาวิทยาลัย.
พิณทิพย์ พฤทธิพงษ์. (2524). วรรณกรรมแหล่จากอำเภอพานทอง จ.ชลบุรี. วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต มหาวิทยาลัย
ศรีนครินทรวิโรฒ.
เบญจมาศ เพชรสม.(2536).การเทศน์เสียงประยุกต์แบบอีสาน ของคณะพุทธจักรเสียงธรรมวัดใหม่ขุนเขา บ้านเขวา ตำบลเขวา
อำเภอเมือง จังหวัดมหาสารคาม. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตร์ มหาบัณฑิตวิชาเอกไทยคดีศึกษา (เน้นมนุษยศาสตร์)
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ประภาส ทิพยมาศ.(2551). วรรณศิลป์ในบทสู่ขวัญของหมอสูดจำเนียร พันทวี. วิทยานิพนธ์ปริญญา ศิลปะศาสตร์มหาบัณฑิต สาขา
วิชาภาษาไทย มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ประเสริฐ ปุผาลา.(2537). สุดยอดคติธรรมคำสอนลีลาอวยพรโฆษก. นครราชสีมา : ชุมพวงออฟเซทการ พิมพ์.
รำเพย ไชยสินธุ์.(2527). วรรณศิลป์อีสาน. เลย : รุ่งแสงธุรกิจการพิมพ์.
วรวรรธน์ ศรียาภัย. (2556). ภาษาศาสตร์ภาษาไทย. พิมพ์ครั้งที่ 2. นนทบุรี : สัมปชัญญะ.
สมทรง บุรุษพัฒน์. (2537). วจนะวิเคราะห์ : การวิเคราะห์ภาษาระดับข้อความ. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ : สถาบันวิจัยภาษา
และวัฒนธรรมเพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล.
สมบัติ จันทรวงศ์. (2549). บทพิจารณ์ว่าด้วยวรรณกรรมการเมืองและประวัติศาสตร์.กรุงเทพฯ : คบไฟ
สมเกียรติ รักษ์มณี. (2551). ภาษาวรรณศิลป์. พิมพ์ครั้งที่ 3.กรุงเทพฯ : สายนํ้าใจ.
สีนํ้า จันทร์เพ็ญและ ทีมงาน.(2544). มูลมั้งดั้งเดิมฉบับคำภีร์พราหม์-ผญาสอนพรทิพย์.กาฬสินธุ์ : ประสานการพิมพ์.
สุนทร วรหาร. (2555). วรรณกรรมคำขับไทดำในสปป.ลาว : การสร้างสรรค์วรรณศิลป์และการสื่อสารวัฒนธรรม. ปริญญา
ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
สุปราณี พัดทอง.(2540). ศิลปะการประพันธ์ภาษาไทย:ร้อยกรอง. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุริยา รัตนกุล. (2555). อรรถศาสตร์เบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 2. นครปฐม : มหาวิทยาลัยมหิดล.
อ.กวีวงศ์ (นามแฝง). (2544). ประมวลยอดอวยพร. ขอนแก่น : คลังนานาวิทยา.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์. (2556). ภาษาศาสตร์สังคม. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อมรา ประสิทธิ์รัฐสินธุ์, ยุพาพรรณ หุ่นจำลองและ สรัญญา เศวตมาลย์. (2554). ทฤษฏีไวยากรณ์. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Downloads

Published

2019-10-29

How to Cite

ทูโคกกรวด ช., ศรียาภัย ว., & กุลสุวรรณ ก. (2019). The Sacred Discourses in The Northeastern local areas with figure of speech. Chophayom Journal, 30(2), 89–97. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/ejChophayom/article/view/186953

Issue

Section

บทความวิจัยทางด้านมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์