เรื่อง ต้นบัญญัติปฐมปาราชิก: มูลเหตุที่ทรงบัญญัติสิกขาบทประเภทครุกาบัติ ในพระปาติโมกข์

บทคัดย่อ

บทความนี้ ศึกษาเกี่ยวกับต้นบัญญัติปฐมปาราชิก: มูลเหตุที่ทรงบัญญัติสิกขาบทประเภทครุกาบัติในพระปาติโมกข์ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ทรงบัญญัติสิกขาบทไว้ในพระปาติโมกข์ แบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ คือ 1.  ประเภทครุกาบัติ  ได้แก่  ปาราชิก 4  เป็นอาบัติที่แก้ไขไม่ได้  หากต้องเข้าไปแล้วต้องขาดจากความเป็นภิกษุ  และ  อาบัติสังฆาทิเสส  13  เป็นอาบัติที่แก้ไขได้โดยการอยู่กรรมเพื่อออกจากอาบัติสังฆาทิเสส          2.  ประเภทลหุกาบัติ  ได้แก่  นิสสัคคิยปาจิตตีย์  30,  ปาจิตตีย์  92,  ปาฏิเทสนียะ  4,  ทุกกฎ  1  และ  ทุพภาสิต 1  เป็นอาบัติประเภทที่แก้ไขเยียวยาได้โดยต้องแสดงต่อหน้าสงฆ์คือยอมรับไว้เป็นผู้ต้องอาบัติแล้ว  และอนาปัตติวาร :  ว่าด้วยผู้ไม่ต้องอาบัติ คือ 1.  ภิกษุไม่รู้สึกตัว 2. ภิกษุไม่ยินดี      3. ภิกษุวิกลจริต 4. ภิกษุมีจิตฟุ้งซ่าน 5. ภิกษุกระสับกระส่ายเพราะเวทนา  6.  ภิกษุต้นบัญญัติ