ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการป้องกันวัณโรคของผู้ต้องขังในเรือนจำ จังหวัดบึงกาฬ ปี พ.ศ. 2560

บทคัดย่อ

การศึกษาครั้งนี้เป็นการศึกษาเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการป้องกันวัณโรคของผู้ต้องขังในเรือนจำ จังหวัดบึงกาฬ ประชากรศึกษาคือผู้ต้องขังในเรือนจำนวน 1,284 คน สุ่มขนาดตัวอย่างแบบแบ่งชั้นตามสัดส่วนประชากรได้จำนวนตัวอย่าง     625 คน  เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม  โดยการสุ่มอย่างง่าย  ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูลระหว่างวันที่ 1 เมษายน – 31พฤษภาคม  2560 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยค่าสถิติ  ร้อยละ ค่าเฉลี่ย  ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์พหุถดถอยโลจิสติก

                   ผลการวิจัยพบว่า  ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการป้องกันวัณโรคของผู้ต้องขังในเรือนจำ จังหวัดบึงกาฬ พบว่า กลุ่มผู้ต้องขังที่มีการรับรู้มาก จะมีการปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันการติดเชื้อวัณโรคดี เมื่อเทียบกับผู้ต้องขังที่มีการรับรู้น้อยถึงปานกลางเป็น 1.67  เท่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ค่า p-value<0.001 (Adjusted OR=1.67;95%CI of Adjusted OR:1.20to2.32;p-value<0.001)ผู้ต้องขังที่มีปัจจัยเอื้อปานกลาง จะมีการปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันการติดเชื้อวัณโรคได้ดี เมื่อเปรียบเทียบกับผู้ต้องขังที่มีปัจจัยเอื้อน้อย เป็น 1.65  เท่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ค่า p-value<0.001 (Adjusted OR=1.65;95%CI of Adjusted OR:1.06 to 2.59;p-value<0.001)  และผู้ต้องขังที่มีปัจจัยเอื้อมาก จะมีการปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันการติดเชื้อวัณโรคได้ดี เมื่อเทียบกับผู้ต้องขังที่มีปัจจัยเอื้อน้อย เป็น 3.25  เท่าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ค่า p-value<0.001 (Adjusted OR=3.25;95%CI of djusted OR: 2.04to5.17;p-value<0.001)

          ข้อเสนอแนะ ควรให้สุขศึกษาส่วนบุคคลในผู้ต้องขังที่มีปัจจัยเสี่ยงคือ การสูบบุหรี่ ผู้ที่เคยเสพสารเสพติดแต่เลิกแล้ว ผู้ต้องขังอายุที่ถูกคุมขังมากกว่า 5 ปีขึ้นไป ซึ่งพบว่า ผู้ต้องขังที่มีปัจจัยเหล่านี้ เสี่ยงต่อการปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันการติดเชื้อวัณโรคไม่ดี เท่ากับผู้ต้องขังที่ถูกคุมขังระยะเวลาน้อย และควรสนับสนุนให้ใช้วัสดุอุปกรณ์ป้องกันการติดเชื้อวัณโรค และการให้ผู้ต้องขังเข้าถึงสถานบริการสาธารณสุขอย่างรวดเร็วและมีช่องทางเฉพาะ