Authentic Assessment of the Musical Instrument Practice Course in Higher Education
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The musical instrument practice course in higher education is normally taught in a musical private class. Therefore, the measurement and evaluation process must be done individually in order to monitor teaching efficiency. The issues presented in this article are as follows: 1) Measurement and evaluation in higher education consist of the relationship between measurement and evaluation and teaching, and the role of measurement and evaluation that affects teaching in higher education level; 2) Measurement and evaluation of musical instrument practice in higher education is “learning development” of musical instrument performance of learners, not just merely for “learning examination” of performance; and 3) Authentic assessment of musical instrument practice is the use of the theory of authentic assessment according to the actual condition with measurement and evaluation of musical instrument performance and presenting models and guidelines for measuring and evaluating musical instrument performance.
Article Details
The content and information contained in the published article in the Journal of Educational Measurement Mahasarakham University represent the opinions and responsibilities of the authors directly. The editorial board of the journal is not necessarily in agreement with or responsible for any of the content.
The articles, data, content, images, etc. that have been published in the Journal of Educational Measurement Mahasarakham University are copyrighted by the journal. If any individual or organization wishes to reproduce or perform any actions involving the entirety or any part of the content, they must obtain written permission from the Journal of Educational Measurement Mahasarakham University.
References
กมลวรรณ ตังธนกานนท์. (2557). การวัดและการประเมินทักษะการปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
โชติกา ภาษีผล, ณัฏญภรณ์ หลาวทอง และ กมลวรรณ ตังธนกานนท์. (2554). การวัดและประเมินผลการเรียนรู้. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ณรุทธ์ สุทธจิตต์. (2560). วิธีวิทยาการสอนดนตรี. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์พรรณีพริ้นติ้งเซ็นเตอร์.
พิชิต ฤทธิ์จรูญ. (2559). การประเมินเพื่อพัฒนาผู้เรียน. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ, 9(1), 1-17.
เพชราวดี จงประดับเกียรติ. (2560). การวัดประเมินผลการเรียนตามกรอบมาตรฐานคุณวุฒิระดับอุดมศึกษา. เอกสารประกอบการอบรมเชิงปฏิบัติการ, 14 กันยายน 2560, มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิก.
องอาจ นัยพัฒน์. (2558). การวัดประเมินผู้เรียนในโลกยุคใหม่ของการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. เอกสาร ประกอบการบรรยาย ณ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ. 21-22 พฤษภาคม 2558.
Earl, Lorna M. (2013). Assessment as Learning: Using Classroom Assessment to Maximize Student Learning. (2nded.), Corwin. : A SAGE company.
Simpson, D. (1972). Teaching Physical Educations: A System Approach. Boston: Houghton Mufflin Co.
Zhukov K. (2015). Challenging Approaches to Assessment of Instrumental Learning. Assessment in Music Education: from Policy to Practice. 16, 55-70.