รูปแบบกิจกรรมศิลปะเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนเก่าในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล

Authors

  • ณชนก หล่อสมบูรณ์ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
  • โสมฉาย บุญญานันต์ คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

Keywords:

ART ACTIVITICES, TOURISM PROMOTION, OLD COMMUNITY TOURISM IN BANGKOK METROPOLITAN REGION

Abstract

This research of Art Activities to Promote Old Community Tourism in Bangkok Metropolitan Region were to study current environmental issues and problem of arranging art activities in order to promote old community tourism in Bangkok Metropolitan Region. Informants are people in community and traveler. Furthermore, the research instruments consist of an interview and usage of content analysis. 

The finding of this research found that old community in Bangkok Metropolitan Region has cultural, racial, and religious diversity. However, people can live together peacefully and they shall be no internal conflict in community because they supported each other in both lifestyle and economic matters. Surely, they all embrace the difference in culture, which plays the importance role in improving the community. Meanwhile, the organizations also handed in to aid all the activities that could lead to community improvement. The diversity in culture brings cultural art that uniquely delivered lifestyle, values, and beliefs of community through art workshops. From that, it could be considered as the strong point to attract tourists.

The Art Activities to Promote Old Community Tourism in Bangkok Metropolitan Region include:1) Lifestyle and beliefs of community 2) Community uniqueness cultural art 3) Learning Process 4) Active learning activity 5) An activity that has appropriate time span and6) An activity that benefits individual and whole community

References

Vickery, A. (2014). Developing Active Learning in the Primary Classroom. SAGE.
กรมส่งเสริมวัฒนธรรม. (2559). วัฒนธรรมวิถีชีวิตและภูมิปัญญา. กรุงเทพฯ: รุ่งศิลป์การพิมพ์.
งามนิจ กุลกัน. (2556). การจัดการองค์ความรู้ทางวัฒนธรรมท้องถิ่นของตำบลอ้อมเกร็ด อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. วารสารกระแสวัฒนธรรม, 14(25), 18 - 30.
ฐิติมดี อาพัทธนานนท์. (2561). โรงเรียนหลากวัฒนธรรม : นโยบายการจัดการศึกษาของรัฐไทยในสังคมพหุวัฒนธรรม. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีติ พฤกษ์อุดม. (2560). การพัฒนากิจกรรมศิลปะเพื่อส่งเสริมการเห็นคุณค่าของอัตลักษณ์ในงานศิลปหัตถกรรมภาคใต้สำหรับเยาวชน. (วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย,
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซด์.
พระครูปลัดไพรัช จนฺทสโร. (2561). การอยู่ร่วมกันของชุมชนชาวพุทธและมุสลิมในเขตพื้นที่อำเภอเทพา อำเภอสะบ้าย้อย อำเภอนาทวี และอำเภอจะนะ จังหวัดสงขลา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 5(2), 284 - 294.
วรภพ วงค์รอด. (2557). แนวทางการจัดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมแบบมีส่วนร่วมของชุมชนวัฒนธรรมในพื้นที่จังหวัดนครสวรรค์. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 9(26), 13 - 28.
สำนักงานปลักกระทรวงการท่องเที่ยว. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2560 - 2564). กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.
สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ กรมศิลปากร. (2543). ภูมิปัญญาไทยในงานศิลป์ ถิ่นเมืองกรุง. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.

Downloads

Published

2019-06-28

How to Cite

หล่อสมบูรณ์ ณ., & บุญญานันต์ โ. (2019). รูปแบบกิจกรรมศิลปะเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวชุมชนเก่าในกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. Fine Arts Journal: Srinakharinwirot University, 23(1), 97–108. Retrieved from https://so01.tci-thaijo.org/index.php/jfofa/article/view/209817

Issue

Section

Research Article