“seŋ” From Food to Emotions

Main Article Content

พิรัชพร อึ้งอรุณ
เมธาวี ยุทธพงษ์ธาดา
โกวิทย์ พิมพวง

Abstract

The aim of this article is to examine the meaning development of the word “seŋ” and its meaning extension from the early Bangkok period to the present. Data collection involved information about meanings of the word “seŋ” from dictionaries in each period, usage of the word “seŋ” during the reign of King Rama I to the reign of King Rama VIII from prose documents, and the present usage of the term “seŋ” from the Thai National Corpus as well as a social medium; Twitter. All sources were taken into account for the analysis. The findings showed that the word “seŋ” was derived from Chaozhou Chinese 清 /cêng1/ meaning ‘clear.’ The findings also showed that it can be used not only with respect to the taste of food, but also for various other things. Thai people have adopted this word as a ‘taste term’ to describe the loss of flavor for food left for a long time. Finally, the meaning of the word “seŋ” was extended to displays of ‘emotion’ with two semantic devices: metaphor and metaphtonymy. 

Article Details

How to Cite
อึ้งอรุณ พ., ยุทธพงษ์ธาดา เ., & พิมพวง โ. (2019). “seŋ” From Food to Emotions. Language and Linguistics, 37(2), 1–20. Retrieved from https://so04.tci-thaijo.org/index.php/joling/article/view/221563
Section
Research Article
Author Biographies

เมธาวี ยุทธพงษ์ธาดา

อาจารย์ ดร.เมธาวี ยุทธพงษ์ธาดา อาจารย์ประจำภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

โกวิทย์ พิมพวง

ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร. โกวิทย์ พิมพวง อาจารย์ประจำภาควิชาภาษาไทย คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

References

กรมศิลปากร. (2505). พระราชสาส์นในพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก พระราชทานไปยังประเทศจีน กับประวัติวัดเศวตฉัตร.
พระนคร: กรมศิลปากร.
กุหลาบ สายประดิษฐ์. (2548). ข้างหลังภาพ. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า 2545.
จดหมายเหตุเรื่องรับพระยาเศวตกุญชร. (2470). พระนคร: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒธนากร.
จอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2548). รวมพระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว เรื่องพระราชหัตถเลขา
ในพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
จารุดี ผโลประการ และปริญญา ฤทธิ์เจริญ (บรรณาธิการ). (2541). พจนานุกรม (ร.ศ. 120). กรุงเทพฯ: กรมวิชาการ กระทรวง
ศึกษาธิการ.
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2551). ไกลบ้าน (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: โกลบอลอินเตอร์คอมมิวนิเคชั่น.
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. (2550). โครงการคลังข้อมูลภาษาไทยแห่งชาติ. สืบค้นจาก
http://www.arts.chula.ac.th/ling/tnc
ฐิติกมล วทัญญุตานนท์. (2557). การศึกษาการขยายความหมายของคำเรียกรสในภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต).
มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, กรุงเทพฯ.
นริศรานุวัดติวงศ์, สมเด็จฯเจ้าฟ้ากรมพระยา และดำรงราชานุภาพ, สมเด็จฯกรมพระยา.
(2546). สาส์นสมเด็จ เล่ม 1 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
______ . (2546). สาส์นสมเด็จ เล่ม 5 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: องค์การค้าของคุรุสภา.
นิยะดา เหล่าสุนทร. (2553). รัตนมาลา พจนานุกรมแสดงความหมายสมัย และที่มาของ โบราณิกศัพท์. กรุงเทพฯ: ลายคำ.
แบรดเลย์, บี. (2416). อักขราภิธานศรับท์ (Dictionary of Siamese Language). พระนคร: มปท.
ประชุมพระราชปุจฉา. (2517). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ปาเลอกัวซ์, พระสังฆราช. (2542). สัพะ พะจะนะ พาสาไท (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: กระทรวงศึกษาธิการ.
เปลี่ยน ภาสกรวงศ์, ท่านผู้หญิง. (2557). แม่ครัวหัวป่าก์ (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: ต้นฉบับ.
พระคลัง (หน), เจ้าพระยา. (2544). ราชาธิราช (พิมพ์ครั้งที่ 18). กรุงเทพฯ: ศิลปาบรรณาคาร.
มงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2549). ประพฤติการณ์ของนายทองอิน รัตนะเนตร์. กรุงเทพฯ: สโมสรหนังสือรหัสคดี.
______ . (2551). ประมวลนิทาน ร. 6. กรุงเทพฯ: ไทยควอลิตี้บุ๊คส์.
มานิต มานิตเจริญ. (2519). พจนานุกรมไทยฉบับสมบูรณ์-ทันสมัยที่สุด พ.ศ. 2504
(พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: เอกศิลปการพิมพ์.
พรลัดดา เมฆบัณฑูรย์. (2547). การศึกษาคำเรียกรสและทัศนคติเกี่ยวกับรสในภาษาจีนแต้จิ๋วตามแนว อรรถศาสตร์ชาติพันธุ์
(วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, กรุงเทพฯ.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2507). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2493 (พิมพ์ครั้งที่ 7). พระนคร: โรงพิมพ์รุ่งเรืองธรรม.
______ . (2539). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525 (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพฯ: อักษร เจริญทัศน์.
______ . (2546). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542. กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์.
______ . (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: นานมีบุ๊คส์.
ราโชทัย, หม่อม. (2470). ประชุมพงศาวดารภาค ๔๕ จดหมายเหตุเรื่องทูตไทยไปประเทศอังกฤษ. พระนคร: โรงพิมพ์โสภณพิพรรฒ
ธนากร.
วิลาศปริวัตร, หลวง. (2544). ความไม่พยาบาท (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ดับเบิ้ลนายน์.
ศุภชัย ต๊ะวิชัย. (2549). อุปลักษณ์เชิงมโนทัศน์แสดงอารมณ์โกรธในภาษาไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัย
ศิลปากร, กรุงเทพฯ.
สำนักพจนานุกรม. (2547). พจนานุกรมฉบับมติชน. กรุงเทพฯ: มติชน.
สินีนาฎ วัฒนสุข. (2549). อุปลักษณ์แสดงอารมณ์รักในเพลงไทยสากลสำหรับวัยรุ่นไทย (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณทิต).
มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์, กรุงเทพฯ.
สิริมาศ มาศพงศ์. (2557). ภาพ รส กลิ่น เสียง: การศึกษาเชิงประวัติของคำบอกผัสสะ. วารสารภาษาและวรรณคดีไทย, 31(1), 146-
173.
สุมาลี วีระวงศ์, น.ต.หญิง. (2547). ร้อยแก้วแนวใหม่ของไทย (พ.ศ. ๒๔๑๗-๒๔๕๓) (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศยาม.
อากาศดำเกิง, หม่อมเจ้า. (2541). ละครแห่งชีวิต. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.
อุดมสมบัติ, หลวง. (2505). จดหมายหลวงอุดมสมบัติ. พระนคร: ศิวพร.
Chaozhou, M. (2005). 潮州母语. สืบค้นจาก https://www.mogher.com.
Lakoff, G., & Johnson, M. (1980). Metaphor we live by. Chicago, IL: University of Chicago Press.
Twitter, Inc. (2006). Twitter. สืบค้นจาก https://twitter.com.