รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่น ของกลุ่มชาติพันธุ์กูยในเขตอีสานตอนล่าง
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษารูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นของกลุ่มชาติพันธุ์กูยในเขตอีสานตอนล่าง กลุ่มประชากรเป็นชาวกูยตำบลสำโรงทาบ อำเภอสำโรงทาบ จังหวัดสุรินทร์ และชาวกูยตำบลกู่ อำเภอปรางค์กู่ จังหวัดศรีสะเกษ กลุ่มตัวอย่างประกอบด้วยผู้นำชุมชน ผู้นำวัฒนธรรมและประชาชนพื้นที่เป้าหมาย เก็บข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึก และการสนทนากลุ่มย่อย ผลการวิจัยสรุปได้ว่า ชาวกูยมีความเชื่อในผีบรรพบุรุษและศาสนาพุทธผสมกัน ก่อเกิดภูมิปัญญาสืบทอดกันมาเป็น รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตโดยใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นเป็นการดำรงชีวิตในระดับที่เหมาะสมตามความจำเป็นพื้นฐาน การมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีทั้งทางกายภาพ จิตใจ สังคม สิ่งแวดล้อมและปัญญา คุณภาพชีวิตในด้านกายภาพเป็นการดูแลสุขภาพกายแบบองค์รวม คุณภาพชีวิตด้านสิ่งแวดล้อมเป็นการดำเนินชีวิตสอดคล้องกับธรรมชาติ คุณภาพชีวิตทางจิตใจเชื่อมโยงกับความเชื่อผีบรรพบุรุษ ชาวกูยเชื่อว่าวิญญาณเหล่านั้นยังสถิตคอยดูแลลูกหลาน ชาวกูยจึงเซ่นผีบรรพบุรุษเพื่อช่วยสร้างคุณภาพชีวิตด้านจิตใจ คุณภาพชีวิตด้านสังคม ชุมชนชาวกูยเป็นสังคมปิดส่วนใหญ่เป็นเครือญาติเดียวกัน มีผู้นำสายตระกูลเป็นแบบแผนดำเนินชีวิตและเป็นผู้นำพิธีกรรมก่อเกิดความมั่นใจแก่คนในตระกูล คุณภาพชีวิตด้านปัญญาเป็นความเข้าใจโลกและชีวิต การประกอบอาชีพ การป้องกันและแก้ไขปัญหา รูปแบบการพัฒนาคุณภาพชีวิตตามภูมิปัญญาของกลุ่มชาติพันธุ์กูยมีลักษณะเป็นองค์รวม จากรูปธรรมสู่นามธรรมคือจิตใจและปัญญา ครอบคลุมถึงด้านกายภาพ จิตใจและอารมณ์ สิ่งแวดล้อม สังคมและปัญญา โดยสัมพันธ์กันทั้งคุณภาพชีวิตระดับปัจเจกและสังคม
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสาร ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ ยินยอมว่าบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสาร
References
Chairata, C. (1993). Quality of Life of Rural Population: A Case Study of Fak Tha District, Uttaradit Province. Bangkok: Chulalongkorn University.
Chansuraya, S. (1993). Wisdom and Rural Development. Bangkok: Wisdom Foundation.
Chanthong, I. (2001). The Role of the Glamor Ceremony of the Kui Samrong Thap in Samrong Thap District, Surin Province. Bangkok: Silpakorn University.
Chinnak, S. (1996). Pripakam: the Belief in Ancestor Spirits of Thai-kouy (Soai) Mahout Surin Province. (Master Thesis). Bangkok, Thailand: Graduate School, Chulalongkorn University.
Jirochapan, W. (2005). Thai Arts and Culture. Bangkok: Sangdaw.
Kaomuangfang, S. (2010). Model for Improving the Quality of Life of Farmers in Chiang Rai Province. Chiang Rai: Chiang Rai Rajabhat University.
Meekusol, P. (2002). Social Development of the Khmer Ethnic Group, Pa Dong. Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University.
Mettarikanon, D. (1986). Local History. (2nd ed.). Khon Kaen: Klang Nana Tham.
Motong, U. (2004). The Believe in Spirit of Kui ethnic group in Thailand and Lao People’s Democratic Republic. Surindra Rajabhat University.
Phongphit, S. (2005). Network: Strategies for an Intense and Strong Community. Bangkok: Institute for Promotion Community Enterprise.
Phothisita, C. (2013). Science and Art of Quality Research. (6th ed.). Bangkok: Amarin Printing.
Phra Brahmagunabhorn (P. A. Payutto). (1986). Buddhadhamma. (3rd ed.). Bangkok: Mahachulalongkornrajavidyalaya University.
Phromtha, S. (2006). Religion for the Development of Quality of Life. Bangkok: Office of the Higher Education Commission.
Pridisawat, P. et al. (1986). Health Care Behaviors of Northeastern Rural People. Bangkok: Mahidol University.
Sriboonnak, K. (1996). Glamor: Dancing in the Rituals of the Thai Kui in Surin Province. Surin: Surin Rajabhat Institute.
Wasi, P. (1998). The New Path of Health Encouraged: Creating Prosperity for Life and Society. Bangkok: Mho Chao Baan.