สถานะทางกฎหมายของกฎหมู่บ้าน ตามพระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ พ.ศ. 2457

Main Article Content

Niel Pankongchune

บทคัดย่อ

 


              หมู่บ้านเป็นหน่วยการปกครองที่มีขนาดเล็กที่สุดตามพระราชบัญญัติลักษณะปกครองท้องที่ พ.ศ. 2457 แม้จะเป็นส่วนหนึ่งของการปกครองแต่กลับไม่มีกฎหมายบัญญัติให้อำนาจในการกำหนดระเบียบหรือกฎหมู่บ้านได้ ส่งผลให้ระเบียบหรือกฎหมู่บ้านที่กำหนดขึ้นไม่มีสถานะตามกฎหมายเป็นแต่เพียงการยอมรับของประชาชนในหมู่บ้านเท่านั้น เมื่อมีผู้ไม่ปฏิบัติตามหรือละเมิดระเบียบหรือกฎหมู่บ้านผู้นั้นก็ไม่ได้มีความรับผิดตามกฎหมายแต่อย่างใด ทั้งที่หมู่บ้านเหล่านี้ส่วนใหญ่จะมีแนวทางปฏิบัติ วัฒนธรรม จารีตประเพณีสืบทอดต่อกันมา แต่เมื่อสังคมมีการเปลี่ยนแปลงไปส่งผลให้แนวปฏิบัติ วัฒนธรรม จารีตประเพณีเหล่านั้นต้องมีอันเลือนหายไป ในขณะเดียวกันเมื่อมีการประกาศใช้พระราชบัญญัติการจัดสรรที่ดิน พ.ศ. 2543 ทำให้เกิดนิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรรขึ้น และยังบัญญัติให้นิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรรสามารถกำหนดระเบียบหมู่บ้านจัดสรรเกี่ยวกับการใช้ประโยชน์สาธารณูปโภค การอยู่อาศัยและการจราจรภายในที่ดินจัดสรรได้ ทำให้กฎกติกาการอยู่ร่วมกันในหมู่บ้านจัดสรรถูกรับรองให้มีผลตามกฎหมาย หากมีการฝ่าฝืนระเบียบดังกล่าวย่อมส่งผลให้เกิดความรับผิดตามกฎหมายขึ้น จะเป็นการดีกว่าหรือไม่หากหมู่บ้านสามารถนำแนวปฏิบัติ วัฒนธรรม จารีตประเพณีที่สืบทอดต่อกันมานี้ มากำหนดเป็นระเบียบหรือกฎหมู่บ้านที่มีผลใช้บังคับได้ตามกฎหมาย เพื่อเพิ่มศักยภาพในการพัฒนาคุณภาพชีวิตของประชาชนในหมู่บ้านลดความเหลื่อมล้ำทางสังคม และสร้างสำนึกความรับผิดชอบต่อชุมชนร่วมกัน ทำให้การบริหารจัดการหมู่บ้านมีประสิทธิภาพมากขึ้น

Article Details

บท
บทความวิชาการ

References

กรมการปกครอง. (2560). ประกาศกรมการปกครอง เรื่อง แจ้งข้อมูลทางการปกครอง ประกาศ ณ วันที่ 13 มีนาคม 2560. สืบค้นจาก https://www.dopa.go.th/news/cate3/view1398

กิตติยา ศักดิ์ศรีมณีกูล. (2550). นิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรรกับผลในทางกฎหมายภายหลังการจดทะเบียนจัดตั้ง. (วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชานิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิต).

นรเสฏฐ์ นาคภัทระพงศ์,สัญญา สัญญาวิวัฒน์,ปิยนาถ บุนนาค. (2555). การบริหารจัดการมณฑลเทศาภิบาลในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 18(2), 143.

นิล พันธุ์คงชื่น. (2561). วัฒนธรรมกฎหมายของกลุ่มชาติพันธุ์กับการเปลี่ยนแปลงของสังคม : กรณีศึกษากลุ่มลีซอ ตำบลเวียงใต้ และกลุ่มมูเซอ ตำบลแม่นาเติง อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน. เชียงใหม่: มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.

ภชฤทธิ์ นิลสนิท. (2552). สิทธิในการไม่สมาคม: ศึกษากรณีการลาออกจากสมาชิกนิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรร. ดุลพาห, 56(2), 137.

สมชาติ เอี่ยมอนุพงษ์ (2556). ยุติธรรมชุมชนคืออะไร. สืบค้นจาก https://khonkaen.moj.go.th/index.php?option=com_content&view=article&id=18:com&catid=12:knowledge&Itemid=136

สมยศ เชื้อไทย. (2550). นิติปรัชญา. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.

สำนักบริหารการปกครองท้องที่ กรมการปกครอง กระทรวงมหาดไทย. (2561). การปกครองท้องที่. สืบค้นจาก https://pab.dopa.go.th/mmenu1.html#village

สำนักส่งเสริมธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2561). สถิติปริมาณการออกใบอนุญาตให้ทำการจัดสรรที่ดิน ตั้งแต่ พ.ศ. 2546-พ.ศ. 2560. สืบค้นจาก https://www.m-society.go.th/ewt_news.php?nid=22335

สำนักส่งเสริมธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ กรมที่ดิน กระทรวงมหาดไทย. (2561). ข้อมูลการจดทะเบียนจัดตั้งนิติบุคคลหมู่บ้านจัดสรร. สืบค้นจาก https://www.dol.go.th/estate/Pages/default.aspx#