Academic Administration of Princess Chulabhorn Science High School in the Northeast
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purpose of the research is to: 1) examine and assess the various opinion of the administrators and teachers and 2) compare and consider a suitable opinion to be used in the academic administration of Princess Chulabhorn Science High School in the Northeast classified by gender, academic degrees and work experience. A sample was taking in to consideration, which consisted of 123 school administrators and teachers. A questionnaires was used to collect the data. The data was statistically analyzed included mean, standard deviation, t-test and F-test.
The results showed that:
1) The opinion of the administrators and teachers were overall higher in all aspects as follows; measurement and assessment, instruction management, planning academic and curriculum development.
2) The administrators and teachers with different gender and academic degrees, have no differences in opinion towards academic administration in all aspects except with differences in work experience. There are statistically significant differences in planning academic at .05 levels.
Article Details
References
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2553). การบริหารงานวิชาการ. กรุงเทพฯ: ศูนย์สื่อเสริมกรุงเทพฯ.
ปาจรีย์ นาคะประทีป. (2557). การบริหารงานวิชาการของโรงเรียนจิตรลดา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.
ศูนย์บริหารโครงการพัฒนาโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย สพฐ. (2560). หลักสูตรโรงเรียนวิทยาศาสตร์ ภูมิภาค ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย พุทธศักราช 2560. (เอกสารอัดสำเนา).
เศรษฐภรณ์ หน่อคำ. (2548). การพัฒนาตัวบ่งชี้คุณภาพการจัดการเรียนการสอนตามหลักสูตรกระทรวงศึกษาธิการเป็นภาษาอังกฤษในโรงเรียนสองภาษา. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิจัยการศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สมคิด มานะคิด, สุวรรณา โชติสุกานต์ และอรสา จรูญธรรม. (2554). การบริหารงานด้านวิชาการของผู้บริหารโรงเรียนในทัศนะของครูสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาปราจีนบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์.
สมนึก ภัททิยธนี. (2546). การวัดผลการศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 4). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.
สํานักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการศึกษาแห่งชาติ พ.ศ. 2560–2579. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
สุลัดดาวัลย์ อัฐนาค และอัศวฤทธิ์ อุทัยรัตน์. (2559). สภาพและปัญหาการบริหารงานวิชาการในโรงเรียนขยายโอกาสทางการศึกษาสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาอุบลราชธานี เขต 3. วารสารบริหารการศึกษาบัวบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี, 16(1), 265-278.
สุวณี อึ่งวรากร. (2557). การพัฒนาคุณภาพการศึกษาสู่โรงเรียนวิทยาศาสตร์: กรณีศึกษาโรงเรียนจุฬาภรณราชวิทยาลัย ตรัง. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการศึกษา มหาวิทยาลัย
สงขลานครินทร์.
อานนท์ คนขยัน, คมสันทิ์ ขจรปัญญาไพศาล และศักดิ์สิทธิ์ ฤทธิลัน. (2558). แนวทางการพัฒนาการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนมัธยมศึกษาในจังหวัดมุกดาหาร. วารสารวิชาการแพรวากาฬสินธุ์ มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 2 (1), 135-151.
อุทัย บุญประเสริฐ. (2540). หลักสูตรและการบริหารงานวิชาการของโรงเรียน. กรุงเทพฯ: เอส. ดีเพรส.
อุไรวรรณ สุสม และวลัยพร ศิริภิรมย์. (2558). สภาพปัจจุบันการบริหารงานวิชาการของโรงเรียนด่านมะขามเตี้ยวิทยาคม. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา, 10 (2), 576-588.
Krejcie, R.V. and D.W. Morgan. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological Measurement, 30 (3), 607-610.