อำนาจในการทำนายความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองต่อคุณภาพชีวิตคนพิการ

บทคัดย่อ

การวิจัยหาความสัมพันธ์เชิงทำนายนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาระดับความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง

และคุณภาพชีวิตคนพิการ 2) ศึกษาอำนาจในการทำนายความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองต่อคุณภาพชีวิตคนพิการ

กลุ่มตัวอย่างคือ คนพิการที่ขึ้นทะเบียนตำบลนาทวี อำเภอนาทวี จังหวัดสงขลา จำนวน 84 คน เครื่องมือที่ใช้คือ

แบบประเมินความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง และข้อมูลคุณภาพชีวิต โดยใช้แบบประเมินมาตรฐานของ WHO/QOL

BREF Thai แบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือ 1) ข้อมูลทั่วไป 2) แบบประเมินความรู้สึกมีคุณค่าในตนเอง 3.แบบประเมิน

คุณภาพชีวิตคนพิการ โดยผ่านการตรวจสอบความตรงเชิงเนื้อหาจากผู้เชี่ยวชาญ 3 คน และหาค่าความเชื่อมั่น

ของเครื่องมือโดยสัมประสิทธิแอลฟาครอนบาค เท่ากับ .90 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติ

ถดถอยอย่างง่าย ผลการศึกษาพบว่า

1. ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของคนพิการ ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (M=2.96, SD=0.43)

และระดับคุณภาพชีวิตของคนพิการ ในภาพรวมอยู่ในระดับปานกลาง (M=85.39, SD=65.86)

2. ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองมีความสัมพันธ์ทางบวกในระดับปานกลางกับคุณภาพชีวิตคนพิการ

อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 โดยมีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ (r) เท่ากับ .515

3. ความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองสามารถทำนายคุณภาพชีวิตของคนพิการได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

ที่ระดับ .01 ได้ร้อยละ 26.50

ทีมสุขภาพจึงควรเสริมสร้างความรู้สึกมีคุณค่าในตนเองของกลุ่มคนพิการ โดยสร้างความมั่นใจให้สามารถ

เผชิญอุปสรรคในชีวิต ไม่รู้สึกไร้คุณค่า มีความพึงพอใจในตนเอง และปรับตัวได้