ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา มัธยมศึกษา เขต 31

บทคัดย่อ

       การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ (1) เพื่อศึกษาระดับปัจจัยเชิงสาเหตุและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ระดับชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31  และ (2) เพื่อพัฒนาและตรวจสอบรูปแบบปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2  สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา เขต 31 กลุ่มตัวอย่าง  จำนวน 387 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยเป็นแบบทดสอบวัดความถนัดทางภาษาอังกฤษ แบบทดสอบวัดความรู้พื้นฐานเดิม แบบทดสอบวัดผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ แบบวัดเจตคติต่อวิชาภาษาอังกฤษ แบบวัดแรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ แบบวัดความตั้งใจเรียน แบบวัดอัตมโนทัศน์เกี่ยวกับตนเอง แบบวัดคุณภาพการสอนของครู และแบบวัดความเอาใจใส่ของผู้ปกครอง ซึ่งแบบวัดมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .85, .90, .85, .85, .83, .90, .89, .89 และ .81 ตามลำดับ ในการวิเคราะห์ข้อมูลใช้การวิเคราะห์เส้นทางด้วยโปรแกรมสำเร็จรูป

ผลการศึกษา พบว่า

1. ระดับปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 พบว่า ทุกปัจจัยมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง ได้แก่ ความเอาใจใส่ของผู้ปกครอง มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.34 รองลงมาคือ อัตมโนทัศน์เกี่ยวกับตนเอง แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ ความตั้งใจเรียน และเจตคติต่อวิชาภาษาอังกฤษ มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.32,3.19, 3.18 และ 3.04 ตามลำดับ ความถนัดทางภาษาอังกฤษมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 16.03 อยู่ในระดับสูง  ความรู้พื้นฐาน  มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 23.01  อยู่ในระดับค่อนข้างสูง คุณภาพการสอนของครู มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 3.57 อยู่ในระดับค่อนข้างสูง และผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษอยู่ในระดับปานกลาง  มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 24.32  ปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ ได้แก่ ความถนัดทางภาษา และความเอาใจใส่ของผู้ปกครอง  มีความสัมพันธ์ทางบวกกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01  มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์อยู่ระหว่าง .141- .228 และเจตคติต่อวิชาภาษาอังกฤษ มีความสัมพันธ์ทางบวกกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ .127  แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์ มีความสัมพันธ์ทางบวกกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ .05 มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ .123 และความรู้พื้นฐานเดิม  มีความสัมพันธ์ทางบวกกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 มีค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ .121        


2. โมเดลความสัมพันธ์ของปัจจัยเชิงสาเหตุที่มีอิทธิพลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาอังกฤษของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2 มีความสอดคล้องกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยพิจารณาจากค่า Chi-square = 13.50, p = 1.00, df = 19, GFI = .99, AGFI = .98 และ RMSEA = .00