การขับเคลื่อนชุมชนเพื่อส่งเสริมผู้สูงอายุให้ใช้ชีวิตอย่างมีความสามารถ ในพื้นที่ตำบลหนองแหน อำเภอพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา (Community Mobilization for Promoting Active Aging in Nongnae Sub-district Phanom Sarakham District Chachoengsao Province)
Article Sidebar
Published:
Jul 8, 2019
Keywords:
Elderly / Community Mobilization / Active Aging
Main Article Content
Abstract
The research objectives were 1) to study basic information, problems, anxiety and need assessment of elderly club’s member 2) develop activities for community mobilization for promoting active aging. 3) guideline to community mobilization for promoting active aging. Data collected by interviewing. The sample groups were 329 from elderly club’s member in Nongnae Subdistrict, was selected by
simple random sampling. Content analysis, frequency and percentage were used to analyze the data.
The research findings were:
1. Nongnae Subdistrict is semi-rural community The elderly have a need assessment to learn and practice for increasing income and welfare benefits of the elderly. Adjusting the home environment to be safe and social change
- Activities for community mobilization for promoting active aging that developed were for health, participation, and security that make elderly happy, participate in community activities, increasing income and home environment to be suitable.
- Factors that make community mobilization for promoting active aging successful were club leader, the community has culture, wisdom and resources. Guideline to community mobilization for promoting active aging was to communicate and participate with another elderly club both in Thailand and University of the third age for lifelong learning.
Keywords: Elderly / Community Mobilization / Active Aging
Article Details
Section
บทความวิจัย
References
Choomnusonth, K. (2016). “Development of model 0f self-management capacities of people with disabilities for sustainable self-reliance”. Silpakorn Educational Research Journal. 8(2): 147-161.
ขัตพันธ์ ชุมนุสนธ์. (2559). “การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างความสามารถในการจัดการตนเองของคนพิการเพื่อการพึ่งตนเองอย่างยั่งยื”. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 8(2): 147-161.
Jongwutiwes, K. (2017). “ASEAN research experiences”. Silpakorn Educational Research Journal. 9(2): 1-10.
คีรีบูน จงวุฒิเวศย์. (2560). “ประสบการณ์การทำวิจัยในประเทศอาเซียน”. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 9(2): 1-10.
Makapol, J. (2018). “The study of approaches to promote work for happiness of the older people in ASEAN”. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 11(1): 1467-1486.
จิตตรา มาคะผล. (2561). “การศึกษาแนวทางส่งเสริมการทำงานเพื่อสร้างความสุขของผู้สูงอายุ ในอาเซียน”. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 11(1): 1467-1486.
Srikum, J. (2015). “a study of requirements of elderly houses improvements case study: Nongkhon sub-district administrative organization and konoi sub-district administrative organization Ubon Ratchathani Province”. Journal of Industrial Technology Ubon Ratchathani University. 5(2): 117-130.
จิระภา ศรีคำ. (2558). “การศึกษาความต้องการปรับปรุงที่อยู่อาศัยของผู้สูงอายุ กรณีศึกษา : องค์การบริหารส่วนตำบลหนองขอนและองค์การบริหารส่วนตำบลค้อน้อย จังหวัดอุบลราชธานี”. วารสารเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 5(2): 117-130.
Manowang, J. (2016). “life security of the elderly in Bann Pasang Wiwat community in Nang Lae sub-district, Muang district, Chiang Rai Province”. Journal of Social Academic. 9(2): 176-190.
จิราพร มะโนวัง. (2559). “ความมั่นคงในชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านป่าชางวิวัฒน์ ตำบลนางแล อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย”. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. 9(2): 176-190.
Unaromlert, T. (2015). “Development of the innovation creation model of sufficiency economy wisdom to create a sustainable competitive for processed product of community enterprise in lower central Thailand”. Silpakorn Educational Research Journal. 7(2): 79-92.
ธีรศักดิ์ อุ่นอารมย์เลิศ. (2558). “การพัฒนารูปแบบการสสร้างนวัตกรรมภูมิปัญญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อเสริมสร้างศักยภาพในการแข่งขันอย่างยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มแปรรูปผลิตภัณฑ์ กลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนล่าง”. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 7(2): 79-92.
มิ่งขวัญ คงเจริญ (2560). รายงานผลการดำเนินงาน โครงการเสริมสร้างสุขภาวะและทักษะอาชีพของผู้สูงอายุภายใต้โครงการพัฒนาศักยภาพคนไทย แผนงานบูรณาการพัฒนาศักยภาพคนตามช่วงวัย ประจำปีงบประมาณ 2560. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนา.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2558). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพมหานคร: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนพับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
วิพรรณ ประจวบเหมาะ และคณะ. (2556). รายงานการศึกษาโครงการติดตามและประเมินผลการ ดำเนินงาน ตามแผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2545-2564) ระยะที่ 2 (พ.ศ.2550-2554). วิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. เอกสารหมายเลข 309. กุมภาพันธ์ 2556.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). เข้าถึงเมื่อ 25 พฤษภาคม 2561 เข้าถึงจาก https://www.nesdb.go.th/ewt_news.php?nid=6420
สุกัญญา บุญวิเศษ. (2554). ความสำเร็จของชมรมผู้สูงอายุ : กรณีศึกษาหมู่บ้านหนองดู่ อำเภอ ธวัชบุรีจังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาการพยาบาลชุมชน มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Saenngprachaksakula, S. (2015). “The determinants of Thai ageing level”.Songklanakarin
Journal of Social Sciences and Humanities. 21(1): 139-167.
สุภจักษ์ แสงประจักษ์สกุล (2558).ปัจจัยกำหนดระดับวุฒิวัยของผู้สูงอายุ. สงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์. 21(1): 139-167.
อรุณี สุวรรณชาติ. (2557). การดำเนินงานของชมรมผู้สูงอายุ : กรณีศึกษาชมรมผู้สูงอายุตำบล หนองแหน อำเภอพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา. วิทยานิพนธ์ปริญญาสาธารณสุขศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสุขภาพ มหาวิทยาลัยราชภัฎราชนครินทร์.
อาชัญญา รัตนอุบล และคณะ (2554). การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิตของผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพฯ:มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
ภาษาต่างประเทศ
Siritarungsri, B. et al. (2013). “Strategies for Successful Ageing Living Alone”. Journalism and Mass Communication. 5(2): 87-97.
Thanakwang, K., and Soonthorndhada, K. (2006). “Attributes of Active Ageing among Older Persons in Thailand: Evidence from the 2002 Survey”. Asia-Pacific Population Journal, 21(3), 113-135.
World Health Organization: WHO. (2002). Active Ageing : A Policy Framework. Online. Avaliable from https://www.who.int/ageing/publications/active_ageing/en/.
ขัตพันธ์ ชุมนุสนธ์. (2559). “การพัฒนารูปแบบการเสริมสร้างความสามารถในการจัดการตนเองของคนพิการเพื่อการพึ่งตนเองอย่างยั่งยื”. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 8(2): 147-161.
Jongwutiwes, K. (2017). “ASEAN research experiences”. Silpakorn Educational Research Journal. 9(2): 1-10.
คีรีบูน จงวุฒิเวศย์. (2560). “ประสบการณ์การทำวิจัยในประเทศอาเซียน”. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 9(2): 1-10.
Makapol, J. (2018). “The study of approaches to promote work for happiness of the older people in ASEAN”. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 11(1): 1467-1486.
จิตตรา มาคะผล. (2561). “การศึกษาแนวทางส่งเสริมการทำงานเพื่อสร้างความสุขของผู้สูงอายุ ในอาเซียน”. Veridian E-Journal, Silpakorn University. 11(1): 1467-1486.
Srikum, J. (2015). “a study of requirements of elderly houses improvements case study: Nongkhon sub-district administrative organization and konoi sub-district administrative organization Ubon Ratchathani Province”. Journal of Industrial Technology Ubon Ratchathani University. 5(2): 117-130.
จิระภา ศรีคำ. (2558). “การศึกษาความต้องการปรับปรุงที่อยู่อาศัยของผู้สูงอายุ กรณีศึกษา : องค์การบริหารส่วนตำบลหนองขอนและองค์การบริหารส่วนตำบลค้อน้อย จังหวัดอุบลราชธานี”. วารสารเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏอุบลราชธานี. 5(2): 117-130.
Manowang, J. (2016). “life security of the elderly in Bann Pasang Wiwat community in Nang Lae sub-district, Muang district, Chiang Rai Province”. Journal of Social Academic. 9(2): 176-190.
จิราพร มะโนวัง. (2559). “ความมั่นคงในชีวิตผู้สูงอายุในชุมชนบ้านป่าชางวิวัฒน์ ตำบลนางแล อำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย”. วารสารสังคมศาสตร์วิชาการ. 9(2): 176-190.
Unaromlert, T. (2015). “Development of the innovation creation model of sufficiency economy wisdom to create a sustainable competitive for processed product of community enterprise in lower central Thailand”. Silpakorn Educational Research Journal. 7(2): 79-92.
ธีรศักดิ์ อุ่นอารมย์เลิศ. (2558). “การพัฒนารูปแบบการสสร้างนวัตกรรมภูมิปัญญาเศรษฐกิจพอเพียงเพื่อเสริมสร้างศักยภาพในการแข่งขันอย่างยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนกลุ่มแปรรูปผลิตภัณฑ์ กลุ่มจังหวัดภาคกลางตอนล่าง”. วารสารศิลปากรศึกษาศาสตร์วิจัย. 7(2): 79-92.
มิ่งขวัญ คงเจริญ (2560). รายงานผลการดำเนินงาน โครงการเสริมสร้างสุขภาวะและทักษะอาชีพของผู้สูงอายุภายใต้โครงการพัฒนาศักยภาพคนไทย แผนงานบูรณาการพัฒนาศักยภาพคนตามช่วงวัย ประจำปีงบประมาณ 2560. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนา.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย. (2558). สถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2557. กรุงเทพมหานคร: บริษัทอมรินทร์พริ้นติ้งแอนพับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).
วิพรรณ ประจวบเหมาะ และคณะ. (2556). รายงานการศึกษาโครงการติดตามและประเมินผลการ ดำเนินงาน ตามแผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2545-2564) ระยะที่ 2 (พ.ศ.2550-2554). วิทยาลัยประชากรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. เอกสารหมายเลข 309. กุมภาพันธ์ 2556.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2559). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 12 (พ.ศ. 2560-2564). เข้าถึงเมื่อ 25 พฤษภาคม 2561 เข้าถึงจาก https://www.nesdb.go.th/ewt_news.php?nid=6420
สุกัญญา บุญวิเศษ. (2554). ความสำเร็จของชมรมผู้สูงอายุ : กรณีศึกษาหมู่บ้านหนองดู่ อำเภอ ธวัชบุรีจังหวัดร้อยเอ็ด. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาการพยาบาลชุมชน มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
Saenngprachaksakula, S. (2015). “The determinants of Thai ageing level”.Songklanakarin
Journal of Social Sciences and Humanities. 21(1): 139-167.
สุภจักษ์ แสงประจักษ์สกุล (2558).ปัจจัยกำหนดระดับวุฒิวัยของผู้สูงอายุ. สงขลานครินทร์ ฉบับสังคมศาสตร์และมนุษย์ศาสตร์. 21(1): 139-167.
อรุณี สุวรรณชาติ. (2557). การดำเนินงานของชมรมผู้สูงอายุ : กรณีศึกษาชมรมผู้สูงอายุตำบล หนองแหน อำเภอพนมสารคาม จังหวัดฉะเชิงเทรา. วิทยานิพนธ์ปริญญาสาธารณสุขศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการสุขภาพ มหาวิทยาลัยราชภัฎราชนครินทร์.
อาชัญญา รัตนอุบล และคณะ (2554). การศึกษาและการเรียนรู้ตลอดชีวิตของผู้สูงอายุไทย. กรุงเทพฯ:มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย.
ภาษาต่างประเทศ
Siritarungsri, B. et al. (2013). “Strategies for Successful Ageing Living Alone”. Journalism and Mass Communication. 5(2): 87-97.
Thanakwang, K., and Soonthorndhada, K. (2006). “Attributes of Active Ageing among Older Persons in Thailand: Evidence from the 2002 Survey”. Asia-Pacific Population Journal, 21(3), 113-135.
World Health Organization: WHO. (2002). Active Ageing : A Policy Framework. Online. Avaliable from https://www.who.int/ageing/publications/active_ageing/en/.