ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อผลการสอบใบอนุญาตประกอบวิชาชีพกายภาพบา บัดของผู้สา เร็จ การศึกษาประจาปี พ.ศ. 2556-2558 คณะกายภาพบาบัด มหาวิทยาลัยมหิดล: กรณีศึกษา

บทคัดย่อ

ที่มาและความสาคัญ: การสอบความรู้เพื่อขึ้นทะเบียนและรับใบอนุญาตเป็นผู้ประกอบวิชาชีพกายภาพบำบัดเป็นเป้าหมายที่สำคัญของสถาบันการศึกษาที่ผลิตนักกายภาพบาบัด อย่างไรก็ตาม ปริมาณบัณฑิตที่สอบผ่านยังไม่เป็นไปตามความคาดหมาย
วัตถุประสงค์: ศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับผลการสอบความรู้เพื่อขึ้นทะเบียนและรับใบอนุญาตเป็นผู้ประกอบวิชาชีพกายภาพบำบัดของบัณฑิตคณะกายภาพบำบัด มหาวิทยาลัยมหิดล
วิธีการ: การศึกษาครั้งนี้ใช้ข้อมูลของผู้สาเร็จการศึกษาหลักสูตรวิทยาศาสตรบัณฑิต (กายภาพบำบัด) มหาวิทยาลัยมหิดล พ.ศ. 2556 ถึง 2558 จานวน 283 คน ข้อมูลประกอบด้วย 1) ผลเกรดเฉลี่ยสะสมตลอดหลักสูตร 2) ผลสอบในวิชากลุ่มวิชาชีพที่สอดคล้องกับเนื้อหาสำคัญของข้อสอบขึ้นทะเบียนเป็นผู้ประกอบวิชาชีพสาขากายภาพบำบัด 3) ผลการสอบประมวลความรู้ของคณะกายภาพบำบัดและ 4) ผลการสอบความรู้เพื่อขึ้นทะเบียนและรับใบอนุญาตเป็นผู้ประกอบวิชาชีพกายภาพบำบัด วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของข้อมูลโดยใช้ Chi-square test
ผลการศึกษา: 1) นักศึกษาที่สอบผ่านประมวลความรู้ของคณะกายภาพบาบัดมีโอกาสสอบความรู้เพื่อขึ้นทะเบียนและรับใบอนุญาตเป็นผู้ประกอบวิชาชีพกายภาพบาบัดผ่านทั้ง 3 รหัสวิชา (OR = 2.54-21.62) 2) ผลสอบผ่านรหัส 02 วิชาเทคนิคและวิธีการทางกายภาพบาบัด และรหัส 03 วิชากายภาพบำบัดในโรคและภาวะต่าง ๆ มีความสัมพันธ์กับเกรดในวิชากลุ่มวิชาชีพที่สอดคล้องกับเนื้อหาสำคัญของข้อสอบขึ้นทะเบียนเป็นผู้ประกอบวิชาชีพสาขากายภาพบำบัดโดยพบว่านักศึกษาที่ได้เกรด A, B+, B มีโอกาสผ่านรหัส 02 และ 03 ถึง 10.07 และ 24.34 เท่าตามลำดับ ของนักศึกษาผู้สอบได้เกรดต่ำกว่า B 3)นักศึกษาที่ได้เกรดเฉลี่ยสะสมตลอดหลักสูตรมากกว่า 2.80 จะมีโอกาสสอบความรู้เพื่อขึ้นทะเบียนและรับใบอนุญาตเป็นผู้ประกอบวิชาชีพกายภาพบำบัดผ่านในครั้งแรก
สรุปการศึกษา: ผลการสอบประมวลความรู้ ผลสอบวิชาในกลุ่มวิชาชีพกายภาพบำบัดและเกรดเฉลี่ยตลอดหลักสูตรมีความสัมพันธ์กับการสอบผ่านความรู้เพื่อขึ้นทะเบียนและรับใบอนุญาตเป็นผู้ประกอบวิชาชีพกายภาพบำบัด