องค์ประกอบของทรัพยากรท่องเที่ยวที่มีผลต่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของจังหวัดกาฬสินธุ์
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาองค์ประกอบของทรัพยากรท่องเที่ยวที่มีผลต่อการท่องเที่ยวเชิง
สร้างสรรค์ของจังหวัดกาฬสินธุ์ เป็นการศึกษาเชิงปริมาณโดยศึกษาจากกลุ่มตัวอย่าง ที่เป็นนักท่องเที่ยวชาวไทย
ตามแหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญในจังหวัดกาฬสินธุ์ จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็น
แบบสอบถามความคิดเห็น ได้มาจากวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบสะดวก วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้เทคนิคทางสถิติ
Multiple Regression Analysis และ Factor Analysis
ผลการวิจัยพบว่า องค์ประกอบของทรัพยากรท่องเที่ยวมีผลต่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ โดยด้านสิ่งอำนวยความสะดวกจะมีความสัมพันธ์และมีผลกระทบต่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์มากที่สุด รองลงมาคือด้านความเป็นมิตรไมตรี และด้านสิ่งดึงดูดใจ โดยมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนด้านกิจกรรมการท่องเที่ยว ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และพบว่า มี 4 องค์ประกอบของปัจจัยทรัพยากรท่องเที่ยวที่มีผลต่อการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ของจังหวัดกาฬสินธุ์ คือ องค์ประกอบด้านสิ่งอำนวยความสะดวก องค์ประกอบด้านความเป็นมิตรไมตรี องค์ประกอบด้านสิ่งดึงดูดใจ และองค์ประกอบด้านกิจกรรมการท่องเที่ยว
Article Details
ลิขสิทธิ์บทความวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เผยแพร่ในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ถือเป็นกรรมสิทธิ์ของคณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ ห้ามนำข้อความทั้งหมดหรือบางส่วนไปพิมพ์ซ้ำ เว้นแต่จะได้รับอนุญาตจากมหาวิทยาลัยเป็นลายลักษณ์อักษร
ความรับผิดชอบ เนื้อหาต้นฉบับที่ปรากฏในวารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ เป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์บทความหรือผู้เขียนเอง ทั้งนี้ไม่รวมความผิดพลาดอันเกิดจากเทคนิคการพิมพ์
References
กรมการท่องเที่ยว. (2554). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ. [ออนไลน์] . ได้จาก: ttp//www.mots.go.th.
[สืบค้นเมื่อ วันที่ 1 กันยายน 2557] .
. (2555). สถิตินักท่องเที่ยว. [ออนไลน์] . ได้จาก: http://www.tourism.go.th/ home/
details/11/221/24340. [สืนค้นเมื่อ 20 ธันวาคม 2557] .
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2544). การวิเคราะห์ตัวแปรหลายตัวแปร SPSS for Window. กรุงเทพมหานคร.
โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
จามร วังศรีแก้ว. (2553) . แนวทางการพัฒนาศักยภาพแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดอุบลราชธานี. วิทยานิพนธ์
วิทยาศาสตร์มหาบัณทิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ฉลองศรี พิมลสมพงศ์. (2555). การท่องเที่ยว:มิติแห่งศาสตร์บูรณาการ. มหาวิทยาลัยนเรศวร. (วารสาร)
ณัฐนรี สมิตร. (2554). ความคาดหวังและความพึงพอใจของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธ์
วิทยาศาสตร์มหาบัณทิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ธนกฤต สังข์เฉย. (2550). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวและบริการ. เพชรบุรี: คณะวิทยาการจัดการ ,
มหาวิทยาลัยศิลปกรวิทยาเขตสารสนเทศ เพชรบุรี
ธีระ ชีวะเกรียงไกร. (2551). การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวอย่างยั่งยืนของแหล่งท่องเที่ยวในกลุ่มสนุกสกลนคร-
นครพนม-กาฬสินธุ์-มหาสารคาม.วิทยานิพนธ์รัฐศาสนศาตร์มหาบัณิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
ธีระ สินเดชารักษ์ และ นาฬิกอติภัค แสงสนิท. (2556). การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์:การรับรู้ของ
นักท่องเที่ยวความพร้อมของเจ้าของกิจกรรม และความเป็นไปได้ของการท่องเที่ยวชิงสร้างสรรค์ใน
ประเทศไทย. [ออนไลน์]. ได้จาก: http://www.dasta.or.th. [สืบค้นเมื่อ วันที่ 16 กันยายน 2557] .
นงลักษณ์ โพธิ์ไพจิตร และคณะ. (2557). การสำรวจศักยภาพแหล่งท่องเที่ยว กิจกรรมการท่องเที่ยวและ
ความตั้งใจท่องเที่ยวเลียบแม่น้ำในอนาคตในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. งานวิจัย. มหาวิทยาลัยราช
ภัฏสวนดุสิต
นิคม จารุมณี. (2544). การท่องเที่ยวและการจัดการอุตสาหกรรมท่องเที่ยว.กรุงเทพมหานคร.
บริษัทโอเอสพริ้นติ้งเฮาส์
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่2. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น
บุญเลิศ จิตตั้งวัฒนา. (2548). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวธุรกิจที่ไม่มีวันตายของประเทศไทย. กรุงเทพฯ:
ซีพีบุ๊คสแตนดาร์ด
. (2549). การพัฒนาและการอนุรักษ์แหล่งท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: เพรส แอนด์ ดีไซน์ จำกัด
ปานแพร เชาว์ประยูร. (2555). ปาย:การสร้างอัตลักษณ์และการให้ความหมายเชิงสัญญะทางวัฒนธรรม
เพื่อการท่องเที่ยว. ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตบริหารศาสตร์. มหาวิทยาลัยแม่โจ้
แผนพัฒนาสถิติจังหวัดกาฬสินธุ์. (2557). [ออนไลน์] . ได้จาก: http//www.igphthai.org.
[สืบค้นเมื่อ วันที่ 26 สิงหาคม 2557] .
แผนยุทธศาสตร์จังหวัดกาฬสินธุ์ ปี 2557-2560. (2557). [ออนไลน์] . ได้จาก: http//www.kalasin.go.th.
[สืบค้นเมื่อ วันที่ 26 สิงหาคม 2557] .
ภูริวัจน์ เดชอุ่ม. (2556). การพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์:กรอบแนวคิดสู่แนวทางปฏิบัติสำหรับ
ประเทศไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร. (วารสาร)
มติชน. (2557). ททท.เปิดตัวไกด์บุ๊ค “I’m a Crative Tourist” ชวนคนไทยเป็นนักท่องเที่ยวสร้างสรรค์.
[ออนไลน์] . ได้จาก : http://www.matichon.co.th/news_detail.php? newsid=
&grpid=no&catid=no . [สืบค้นเมื่อ วันที่ 1 กันยายน 2557] .
มานิตย์ สิงห์ทองชัย และคณะ. (2555). การบริหารจัดการแหล่งท่องเที่ยวบึงบอระเพ็ดที่ตอบสนองความ
ต้องการของนักท่องเที่ยวและชุมชน. งานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏนครสวรรค์
สงกรานต์ เขื่อนธนะ. (2556). การพัฒนากิจกรรมการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์ลุ่มน้าว้า จังหวัดน่าน.
วิทยานิพนธ์ มหาวิทยาลัยพะเยา
สมบัติ ท้ายเรือคำ. (2551). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. กาฬสินธุ์.
ประสานการพิมพ์
สุนีย์ เลี่ยวเพ็ญวงษ์ และคณะ. (2557). แผนงานศักยภาพการท่องเที่ยวภาคตะวันออกเฉียงเหนือสู่การเป็น
ศูนย์กลางการเชื่อมโยงประชาคมอาเซียน. รายงานฉบับสมบูรณ์. สำนักงานวิจัยแห่งชาติ
องค์การบริหารการพัฒนาพื้นที่พิเศษเพื่อการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน(องค์การมหาชน. (2555).
การท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์. [ออนไลน์] . ได้จาก: http://www.dasta.or.th/th/theory
/489-489.html. [สืบค้นเมื่อ 10 กุมภาพันธ์ 2558] .
อรทัย เลิศวรรณวิทย์. (2557). แนวทางการสร้างและจัดการอัตลักษณ์สำหรับขนมไทยเพื่อส่งเสริมการ
ท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม. งานวิจัย. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.