A Pilot Study of the Development of the Health Behavior Model for the Prevention of Hand, Foot and Mouth Disease among Children and Caregivers in Child Development Center, Sadao District, Songkhla Province

Main Article Content

Sarawut Amporn
Penmat Sukhonthachit
Thanittha Ditsuwan

Abstract

This action research aimed to conduct a pilot study and to examine the  efficiency of the health behavior model among children and caregivers for the prevention of hand, foot and mouth disease in the child development center in Sadao district, Songkhla province. This study included 65 children and 15 caregivers and conducted from July 2017 to October 2017. The instrument used was a health behavior observation forms for children and caregivers. Data were analyzed using descriptive statistics and one-way repeated measures ANOVA and presented as the percentage, mean and standard deviation by comparing the health behaviors of children and caregivers before and after one and three-month implementation of the health behavior model. When subjecting the health behaviors model in children and caregivers to examine the effectiveness, it was found that the mean score of the model statistically significant increased after one and three months of the study with significance level of α=0.05. However, the knowledge and the involvement of parents and caregivers for disease prevention, including the environment of the center should be further explored. These factors, taken together, could help to reduce the spread of hand, foot and mouth disease in the area and be a proactive approach for the prevention and control of this disease in other child development centers.

Article Details

Section
บทความวิจัย (Research Articles)

References

กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2550). แนวทางการปฏิบัติงานโรคมือเท้าปากและการติดเชื้อเอนเทอโรไวรัส 71 สำหรับบุคลากรการแพทย์และสาธารณสุข. กรุงเทพฯ: ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2558). แนวทางการป้องกันควบคุมโรคติดต่อในศูนย์เด็กเล็กและโรงเรียนอนุบาล. กรุงเทพฯ: บริษัทบอร์นทูบีพับลิชชิ่งจำกัด.
บงกช เชี่ยวชาญยนต์ ปรีชา หนูฟอง และสุนีย์ เหมพัฒน์. (2553). รูปแบบการป้องกันโรคมือเท้าปากในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก อำเภอเมืองในจังหวัดพัทลุงและจังหวัดตรัง. วารสารควบคุมโรค, 36(2), 129-135.
บุญเลิศ จันทร์หอม. (2557). การปฏิบัติของผู้ดูแลเด็กและเด็กทางด้านสุขภาพอนามัยในการป้องกันการเกิดโรคมือเท้าปากของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก อำเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ์. วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
พัชราภรณ์ ไพศาขมาส. (2554). การปฏิบัติของผูดูแลเด็กและสุขอนามัยของเด็กรวมทั้งสิ่งแวดล้อม ใน ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กที่เกิดโรคมือเทาและปาก อําเภอดอยเตา จังหวัดเชียงใหม. วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
วิเชียร เกตุสิงห์. (2538). สถิติวิเคราะห์สำหรับการวิจัย. กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
สันติพงษ์ กัณทะวารี. (2549). พฤติกรรมการป้องกันโรคมือเท้าและปากของผู้ดูแลเด็กในศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, เชียงใหม่.
สำนักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 12 จังหวัดสงขลา. (2561). สถานการณ์โรคติดต่อที่สำคัญของเขตสุขภาพ ที่ 12. สืบค้นเมื่อ 13 พฤษภาคม2561, จาก: https://info.sasuk12.com/archives/ceo12/
july60/3_3.pdf.
สำนักงานสาธารณสุขจังหวัดสงขลา. (2561). สถานการณ์โรคมือเท้าปาก 2560. สืบค้นเมื่อ 16 พฤษภาคม2561, จาก: https://www.skho.moph.go.th/skho/news_skho.php?newsid=2076 &pid=&txt_search=&Page=1.
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A.G. and Buchner, A. (2007). G*Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral and biomedical sciences. Behavior Research Methods, 39, 175-191.
Lemeshow, S., David, W.K., Lwanga, J. and Kaggwa, S. (1990). Adequacy of sample size in health studies. New York: Chichester Wiley.